سنجش کارایی در بازار های مالی از اهمیت ویژه ای برای سرمایه گذاران برخوردار است. چرا که در صورت کارا نبودن بازار و وجود حافظه بلند مدت در بازار امکان کسب سود غیر متعارف برای سرمایه گذاران بوجود می آید. روش های سنجش کارایی در حالت ایستا برای بازار های مالی در کشور های در حال توسعه مانند ایران مناسب نیستند چرا که کارایی در بازار های این کشور ها دائما در حال تغییر و تکامل است و برای سنجش کارایی در بازار این کشور ها نیاز به روشی است که تغییرات کارایی در طول زمان را بررسی نماید. از اینرو هدف از انجام این پژوهش سنجش کارایی پویا در بورس اوراق بهادار تهران است. برای دستیابی به این هدف از ترکیبی از روش TVPGARCH و Kalman Filter استفاده شده است. برای این منظور از داده های هفتگی شاخص کل در دوره زمانی سالهای 1387 تا 1396 استفاده شده است. یافته ها حاکی از آن است که در بورس اوراق بهادار تهران فرضیه کارایی ضعیف در سطح ایستا در دوره مورد بررسی صادق نیست و شواهدی از وجود حرکت به سمت کارایی در بازار تهران در دوره مورد بررسی وجود ندارد. Manuscript profile

امروزه سرمایه گذاری موفق، مستلزم شناسایی عوامل مؤثربرسرمایه گذاری وریسک های مرتبط باآن وتخصیص بهینه منابع باهدف کسب بالاترین بازده است. در این راستا سرمایه گذاران فردی ونهادی درجستجویاستراتژیهایی هستندکه بتوانندبااستفاده ازآنهابازده بیشتری رابدست آورند ، شناسایی عوامل موثر بر ریسک وبازده،درفرآیندسرمایه گذاری یکی از این استراتژی هاست.در این راستا این مقاله بر آن است تا با پایه قرار دادنالگوی چهار عاملی کرهات و افزودن متغیر قابلیت نقدشوندگی به مدل، الگوی پنج عاملی قیمت گذاری آربیتراژرا تشکیل داده و به آزمون تجربی آن در رابطه بین ریسک و بازده در بازار سرمایه ایران بپردازد. برای انجام اینآزمون از روش داده های تابلویی در دوره زمانی 1388 تا 1392 و با حجم نمونه 176 شرکت فعال در بورساستفاده شده است. نتایج گویای این است که ترکیب ریسک نقدینگی و ریسک مومنتوم توان توضیحی بیشتری دربیان رابطه بین ریسک و بازده و در نتیجه قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای دارد. Manuscript profile