بذرهای مختلف پس از برداشت و در طی انبارداری بذر، زوال یافته و این زوال بذر سبب کاهش کیفیت بذر، استقرار گیاهچه و در نهایت کاهش عملکرد گیاه در مزرعه خواهد شد. برای پیش‌بینی طول عمر بذر‌های ارتودوکس از معادله طول عمر استفاده می‌شود که این مدل جهت مقایسه طول عمر در ارقام مختلف، بررسی اثر تیمارهای مختلف یا انواع بسته بندی بر طول عمر بذر و همچنین در بانک ژن و ... کاربرد دارد. این مدل در بین محققان ایرانی به خوبی شناخته شده نیست. از اینرو در این مطالعه به معرفی مدل قابلیت حیات بذر پرداخته شده است. جهت معرفی مدل قابلیت حیات بذر از داده‌های جوانه‌زنی بذر چاودارکوهی در شرایط مختلف انبارداری استفاده شد. ν قوه‌نامیه بر اساس پروبیت پس از انبارداری، Kiقوه‌نامیه اولیه توده بذر به پروبیت، p دوره انبارداری به روز و σ انحراف معیار استاندارد توزیع مرگ بذر در واحد زمان می‌باشد. جزء دیگر این معادله رابطه log10σ = KE-CWlog10m-CHt-CQt2 می‌باشد که σ را می‌توان از رابطه σ =10(KE -CW log10m- CHt- CQt2) محاسبه کرد. KE، CW، CH و CQ ضرایب ثابت حیات بذر هستند که ضریب CW اثر نسبی محتوی رطوبت بذر، CH و CQپاسخ بذر به دما طی انبارداری و KE ضریب پتانسیل طول عمر بذر را نشان می‌دهند. این ضرایب را با یک‌سری از آزمایش‌های انبارداری با دامنه گسترده‌ای از دما و محتوی رطوبت بذر می‌توان محاسبه کرد. KE بزرگتر در مقایسه بین بذرها نشان دهنده طول عمر بیشتر می‌باشد. Manuscript profile

استفاده از تیمارهای مختلف بذری امروزه به‌عنوان یکی از عوامل افزایش جوانه‌زنی و استقرار گیاهچه و بوته تحت شرایط نامساعد محیطی به‌خصوص شوری معرفی شده است. ازاینرو، در این پژوهش تاثیر پرایمینگ بذر با جیبرلیک اسید بر جوانه‌زنی و مصرف مواد ذخیره‌ای بذر تریتیکاله در شرایط تنش شوری بررسی شد. تیمارهای آزمایشی در این پژوهش 5 سطح تنش شوری (صفر، 40، 80، 120 و 160 میلی‌مولار) و 4 سطح پرایمینگ بذر (جیبرلیک اسید صفر، 25 و 50 پی‌پی‌ام و بذر شاهد بدون پرایم) با 3 تکرار بودند. نتایج نشان داد که بیشترین درصد جوانه‌زنی با میانگین 33/95 درصد، شاخص جوانه‌زنی با میانگین 65/41 بذر در روز، طول گیاهچه با میانگین 27/19 سانتی‌متر و درصد گیاهچه طبیعی با میانگین 33/95 درصد به‌ترتیب مربوط به تیمارهای پرایمینگ بذر با جیبرلیک اسید 50 پی‌پی‌ام بود. همچنین، بیشترین بنیه بذر با میانگین 73/1836 مربوط به تیمار پرایمینگ بذر با جیبرلیک اسید 50 پی‌پی‌ام بود. در تمام سطوح شوری اعمال شده بالاترین وزن مواد مصرف شده بذر از پرایمینگ بذر با جیبرلیک اسید 50 پی‌پی‌ام به‌دست آمد. بیشترین بازده استفاده از مواد ذخیره‌ای بذر از بذر‌های شاهد در پتانسیل 160 میلی‌مولار و بیشترین وزن خشک گیاهچه و درصد کاهش مواد ذخیره‌ای بذر در شرایط بدون تنش از پرایمینگ بذر با جیبرلیک اسید 25 و 50 پی‌پی‌ام به‌دست آمد. به‌طور کلی پرایمینگ بذر سبب بهبود مولفه‌های جوانه‌زنی تریتیکاله در شرایط تنش شوری می‌شود و تحمل گیاه به شوری را در مقابل تنش شوری در مرحله جوانه‌زنی افزایش می‌دهد. Manuscript profile

بذرهای مختلف پس از برداشت و در طی انبارداری بذر، زوال یافته و این زوال بذر سبب کاهش کیفیت بذر، استقرار گیاهچه و در نهایت کاهش عملکرد گیاه در مزرعه خواهد شد. برای پیش‌بینی طول عمر بذر‌های ارتودوکس از معادله طول عمر استفاده می‌شود که این مدل جهت مقایسه طول عمر در ارقام مختلف، بررسی اثر تیمارهای مختلف یا انواع بسته بندی بر طول عمر بذر و همچنین در بانک ژن و ... کاربرد دارد. این مدل در بین محققان ایرانی به خوبی شناخته شده نیست. از اینرو در این مطالعه به معرفی مدل قابلیت حیات بذر پرداخته شده است. جهت معرفی مدل قابلیت حیات بذر از داده‌های جوانه‌زنی بذر چاودارکوهی در شرایط مختلف انبارداری استفاده شد. ν قوه‌نامیه بر اساس پروبیت پس از انبارداری، Kiقوه‌نامیه اولیه توده بذر به پروبیت، p دوره انبارداری به روز و σ انحراف معیار استاندارد توزیع مرگ بذر در واحد زمان می‌باشد. جزء دیگر این معادله رابطه log10σ = KE-CWlog10m-CHt-CQt2 می‌باشد که σ را می‌توان از رابطه σ =10(KE -CW log10m- CHt- CQt2) محاسبه کرد. KE، CW، CH و CQ ضرایب ثابت حیات بذر هستند که ضریب CW اثر نسبی محتوی رطوبت بذر، CH و CQپاسخ بذر به دما طی انبارداری و KE ضریب پتانسیل طول عمر بذر را نشان می‌دهند. این ضرایب را با یک‌سری از آزمایش‌های انبارداری با دامنه گسترده‌ای از دما و محتوی رطوبت بذر می‌توان محاسبه کرد. KE بزرگتر در مقایسه بین بذرها نشان دهنده طول عمر بیشتر می‌باشد. Manuscript profile

استفاده از تیمارهای مختلف بذری امروزه به‌عنوان یکی از عوامل افزایش جوانه‌زنی و استقرار گیاهچه و بوته تحت شرایط نامساعد محیطی به‌خصوص شوری معرفی شده است. ازاینرو، در این پژوهش تاثیر پرایمینگ بذر با جیبرلیک اسید بر جوانه‌زنی و مصرف مواد ذخیره‌ای بذر تریتیکاله در شرایط تنش شوری بررسی شد. تیمارهای آزمایشی در این پژوهش 5 سطح تنش شوری (صفر، 40، 80، 120 و 160 میلی‌مولار) و 4 سطح پرایمینگ بذر (جیبرلیک اسید صفر، 25 و 50 پی‌پی‌ام و بذر شاهد بدون پرایم) با 3 تکرار بودند. نتایج نشان داد که بیشترین درصد جوانه‌زنی با میانگین 33/95 درصد، شاخص جوانه‌زنی با میانگین 65/41 بذر در روز، طول گیاهچه با میانگین 27/19 سانتی‌متر و درصد گیاهچه طبیعی با میانگین 33/95 درصد به‌ترتیب مربوط به تیمارهای پرایمینگ بذر با جیبرلیک اسید 50 پی‌پی‌ام بود. همچنین، بیشترین بنیه بذر با میانگین 73/1836 مربوط به تیمار پرایمینگ بذر با جیبرلیک اسید 50 پی‌پی‌ام بود. در تمام سطوح شوری اعمال شده بالاترین وزن مواد مصرف شده بذر از پرایمینگ بذر با جیبرلیک اسید 50 پی‌پی‌ام به‌دست آمد. بیشترین بازده استفاده از مواد ذخیره‌ای بذر از بذر‌های شاهد در پتانسیل 160 میلی‌مولار و بیشترین وزن خشک گیاهچه و درصد کاهش مواد ذخیره‌ای بذر در شرایط بدون تنش از پرایمینگ بذر با جیبرلیک اسید 25 و 50 پی‌پی‌ام به‌دست آمد. به‌طور کلی پرایمینگ بذر سبب بهبود مولفه‌های جوانه‌زنی تریتیکاله در شرایط تنش شوری می‌شود و تحمل گیاه به شوری را در مقابل تنش شوری در مرحله جوانه‌زنی افزایش می‌دهد. Manuscript profile