در این تحقیق امکان تغییر در رشد، توده زنده و رنگیزه های فتوسنتزی سیانوباکتری خاکزی Calothrix sp. FS 65، از طریق دو عامل پیش تیمار با غلظت‌های مختلف (17، 80 و 160 میلی‌مولار) کلرور سدیم و زمان (24 و 96 ساعت) بررسی شد. سیانوباکتری پس از تخلیص به مدت 24 ساعت و 96 ساعت در شوری 17، 80 و 160 میلی مولار کلرور سدیم قرار گرفت و سپس به محیط کشت عادی فاقد نمک اضافی منتقل گردید. سنجش‌ها شامل بقا و رشد، سنجش‌های رنگیزه‌ای در زیوه (فیکوسیانین، آلوفیکوسیانین، فیکواریترین، کلروفیل) و مقایسه تاثیر توام زمان و شوری بر نسبت‌های فتوسیستمی نمونه بود. نتایج نشان داد که پیش تیمارهای 24 ساعت، قادر به حذف کامل فاز تاخیری در رشد نمونه بودند. با توجه به نقش فاز تاخیری در خوگیری از طریق ایجاد ساختارهای لازم فعالیت نیتروژنازی و نیز پوشش‌های هوشمند برون سلولی، حذف فاز تاخیری می تواند دستاورد قابل توجهی تلقی گردد. محتوای اجزای سازنده فیکوبیلی زوم یعنی فیکوسیانین، فیکواریترین و آلوفیکوسیانین تحت تاثیر 96 ساعت در شوری 160 میلی مولار تا بیش از 60 درصد افزایش یافت. نسبت فتوسیستم یک به دو در شوری 17 میلی مولار و زمان 24 ساعت به بیشینه خود رسید و در شوری 160 میلی‌مولار و 96 ساعت کاهش معنی دار داشت. در زمان‌ها و تیمارهای بینابینی اختلاف وجود داشت ولی معنی‌دار نبود. روی هم رفته استفاده از پیش تیمارهای ساده شوری و زمان توانست کارایی انتقال انرژی در فتوسیستم‌ها و تولید انرژی و ردکتان را افزایش دهد که برای بیوتکنولوژی کشت‌های انبوه امتیاز بزرگی محسوب می‌شود. Manuscript profile

در این تحقیق تاثیر پیش تیمار ترکیبی زمان (24 و 96 ساعت) و pH (7 و 9) در شرایط محدودیت افراطی دی اکسید کربن (عدم هوادهی، عدم تلقیح دی اکسید کربن)، بر فاز تصاعدی رشد، محتوای رنگیزه ای به ازای سلول، جابجایی جذب کلروفیل، ساختار و عملکرد فیکوبیلی زوم، نسبت رنگیزه‌‌های مرکز واکنش و کمپلکس‌‌های جمع آوری کننده نور؛ و نسبت فتوسیستم یک به دو در سیانوباکتری استیگونماتال Fischerella sp.FS 18 بررسی گردید. نتایج نشان داد اعمال پیش تیمارها در هردو زمان 24 و 96 ساعت و هر دو شرایط خنثی و قلیایی، سبب حفظ فاز تصاعدی رشد شد. بر خلاف قله جذبی کلروفیل، رنگیزه‌‌های سلولی از الگوی ثابتی در رابطه با پیش تیمارها تبعیت نمی‌کردند. نقطه اصلی تاثیر پیش تیمارها، فیکوبیلی‌زوم بود. سیانوباکتری در بخش میله‌ای خود الگوی یکسانی را از نظر واکنش به پیش تیمارها نشان داد. فیکوسیانین به اندازه یک واحد و فیکواریترین تا سه واحد تحت تاثیر پیش تیمارها تغییر جذب نشان داد. بالاترین نسبت فتوسیستم یک به دو در شرایط بیست و چهار ساعت و محیط خنثی مشاهده شد. گذشت زمان این نسبت را کاهش داد و سبب ضعف در بهره‌وری انتقال انرژی در سیستم‌‌های فتوسنتزی گردید. تغییر در عملکرد فیکوبیلی زوم می‌تواند نوعی مکانیسم ترمیمی برای جبران این کاهش باشد. Manuscript profile