مطالعه حاضر با عنوان بررسی اثربخشی فناوری واقعیت مجازی بر ترس از سخنرانی نوجوانان انجام شده است. جامعه آماری مورد مطالعه، کلیه نوجوانان 12 تا 15 ساله شهر تهران بوده است. روش نمونه گیری خوشه ای بود و از یکی از مراکز مشاوره شهر تهران انجام شد. از بین نوجوانانی که برای اختلالات رفتاری و روانشناختی به مرکز مراجعه می کردند، 30 نفر از افرادی که به دلایل هراس اجتماعی، اختلالات روابط اجتماعی مراجعه کرده بودند انتخاب شدند. سپس 15 نفر به صورت تصادفی در گروه آزمایش و 15 نفر دیگر در گروه کنترل قرار گرفتند. در ابتدا از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد. ابزار گردآوری داده‌ها عبارت بودند از پرسشنامه اضطراب سخنرانی بارسولومی و هولیهان (2016). سپس 12 جلسه 20 دقیقه ای بازی و فعالیت با دستگاه اکس باکس، روی گروه هدف (آزمایش) انجام شد و در پایان جلسه از دو گروه آزمایش و کنترل پس آزمون به عمل آمد و نتایج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. پس از آزمون فرضیه‌ها، نتیجه شد که فناوری واقعیت مجازی بر ترس از سخنرانی، اضطراب شناختی، اضطراب رفتاری و اضطراب فیزیولوژیکی تأثیرگذار بوده و می توان با افزایش حس خودکارامدی و بالا بردن توانمندی در حل مسئله و ایجاد خلاقیت، باعث کاهش سطح اضطراب و هراس شده است. Manuscript profile

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش رویکرد تحلیل رفتار متقابل بر راهبردهای مقابله ای زوجین و انطباق پذیری خانوادگی در زنان دارای تعارضات زناشویی ناشی از بحران شیوع ویروس کرونا انجام شد.روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود ، جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی زنانی که به دلیل تعارضات زناشویی ناشی از بحران شیوع ویروس کرونا به مرکز مشاوره طلیعه سلامت تهران در فروردین سال 1400 مراجعه کرده بودند را تشکیل دادند.در این پژوهش با توجه به معیارهای ورود به روش در دسترس تعداد 30 نفر انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند.ابزار گرد آوری شامل برنامه درمان آموزش تحلیل رفتار متقابل بر اساس پروتکل ساخت یافته ، ، پرسشنامه انطباق و انسجام خانوادگی السون و همکاران FACES-III دیوید اچ. السون، جویس پورتنر و یوآو لاوی (1985) ، داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس تک متغیره مورد تحلیل قرار گرفت . یافته ها نشان داد اثربخشی آموزش تحلیل رفتار متقابل (TA) بر افزایش انطباق پذیری خانوادگی در سطح موثر بود. در دو بازه زمانی پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معنی داری بین دو گروه کنترل و آزمایش نشان می دهد. Manuscript profile

در این تحقیق به مقایسه اثر بخشی ایماگو درمانی بر نردبان ناکامی افراد مبتلا به طلاق عاطفی مراجعه کننده به مراکزمشاوره شهر تهران پرداخته شده است. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری انجام شد. جامعه آماری کلیه زوجین درگیر طلاق عاطفی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در سال 1400-1399 بودند. روش نمونه گیری غیر احتمالی، و نمونه با توجه به نتیجه پرسشنامه ملاک انتخاب، و به دوگروه 15 نفری، کاملا تصادفی تقسیم شدند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات برگه اطلاعات جمعیت شناسی، مقیاس طلاق عاطفی گاتمن، پرسشنامه مقیاس "حافظه ناکامی های روزمره " (MFE) بود. به منظور تحلیل فرضیه ها از روش تحلیل کواریانس تک متغیره با اندازه گیری مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد که بین میانگین ناکامی در ایماگو درمانی با میانگین گروه کنترل در سطح p<0/01 تفاوت معنادار وجود داشت. رویکرد ایماگو درمانی در متغییر نردبان ناکامی اثربخش می باشد. نتایج در مرحله پیگیری پایدار بود. با توجه به نتایج کنونی می توان از رویکرد ایماگو درمانی برکاهش ناکامی در افراد درگیر طلاق عاطفی استفاده نمود. Manuscript profile

مطالعه حاضر با عنوان بررسی اثربخشی فناوری واقعیت مجازی بر ترس از سخنرانی نوجوانان انجام شده است. جامعه آماری مورد مطالعه، کلیه نوجوانان 12 تا 15 ساله شهر تهران بوده است. روش نمونه گیری خوشه ای بود و از یکی از مراکز مشاوره شهر تهران انجام شد. از بین نوجوانانی که برای اختلالات رفتاری و روانشناختی به مرکز مراجعه می کردند، 30 نفر از افرادی که به دلایل هراس اجتماعی، اختلالات روابط اجتماعی مراجعه کرده بودند انتخاب شدند. سپس 15 نفر به صورت تصادفی در گروه آزمایش و 15 نفر دیگر در گروه کنترل قرار گرفتند. در ابتدا از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد. ابزار گردآوری داده‌ها عبارت بودند از پرسشنامه اضطراب سخنرانی بارسولومی و هولیهان (2016). سپس 12 جلسه 20 دقیقه ای بازی و فعالیت با دستگاه اکس باکس، روی گروه هدف (آزمایش) انجام شد و در پایان جلسه از دو گروه آزمایش و کنترل پس آزمون به عمل آمد و نتایج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. پس از آزمون فرضیه‌ها، نتیجه شد که فناوری واقعیت مجازی بر ترس از سخنرانی، اضطراب شناختی، اضطراب رفتاری و اضطراب فیزیولوژیکی تأثیرگذار بوده و می توان با افزایش حس خودکارامدی و بالا بردن توانمندی در حل مسئله و ایجاد خلاقیت، باعث کاهش سطح اضطراب و هراس شده است. Manuscript profile