هدف از این تحقیق بررسی عوامل مؤثر بر رشد اخلاقی دانش آموزان ابتدایی بود. در راستای تحقق اهداف پژوهش داده‌های مربوط به میزان رشد ابعاد اخلاقی دانش‌آموزان از طریق پرسشنامه استاندارد رشد اخلاقیِ لطف‌آبادی و نیز گردآوری دیدگاه‌های معلمان و مدیران مدارس در خصوص عوامل مؤثر بر رشد اخلاقی دانش آموزان از طریق مصاحبه نیم ساختاریافته و بررسی وضعیت جو مدرسه و تعامل میان دانش‌آموزان و معلمان با استفاده از مشاهده میدانی مطالعه شد. روش انجام پژوهش آمیخته‌ بود. در قسمت کمی، جامعه آماری آن شامل دانش‌آموزان مقطع دوم دبستان های دولتی و غیرانتفاعی مناطق بیست‌ودو گانه شهر تهران در سال تحصیلی 96-97 بود و نمونه مورد مطالعه به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه ای و چندمرحله‌ای و با استفاده از فرمول کوکران در جامعه محدود تعداد 600 نفر انتخاب شد. پس از شناسایی مؤلفه‌های تأثیرگذار بر رشد اخلاقی دانش آموزان ابتدایی، این یافته‌ها در هشت دسته کلی طبقه‌بندی شدند. در ادامه، تحلیل ها نشان داد که شش عامل مهم تأثیرگذار بر رشد اخلاقی دانش آموزان ابتدایی دبستان‌های دولتی و غیرانتفاعی شهر تهران که دارای بالاترین رتبه عبارتند از: اخلاق زیست‌محیطی، اخلاق انسانی، اخلاق مینوی، اخلاق مناسبات خانوادگی، اخلاق اجتماعی و اخلاق مراقبت از خود (یا فردی). بر اساس اولویت هر یک از عوامل نیز پیشنهادهایی ارائه گردید که از آن جمله می‌توان به طراحی روشی تربیتی یکسان در محتوا و روش با توجه به تفاوت در آموزش‌های مدرسه، خانواده و رسانه اشاره کرد که تناقضاتی را که به‌وسیله یادگیری و اجرای آموخته‌های دانش‌آموزان ایجاد نموده است را مرتفع نماید. Manuscript profile