The purpose of this study was to investigate the effect of the effectiveness of social skills training on aggression and the tendency to risky behaviors among high school girl students in Shiraz. The research method was experimental and pretest-posttest with control group kind. The statistical population of this study includes all high school girl students in Shiraz, who were studying in 2018, including 5782 students. A sample of 30 students was selected as sample size using a cluster sampling method. Three questionnaires used for data collection were Ahwaz aggression questioner (2001) and Iranian Adolescence Risk-taking Scale (IARS) Zademohammadi (2012). Data were analyzed with MANCOVA via SPSS software. The results of this study showed that there were significant differences between the two groups in the posttest of aggression and the tendency to risky behaviors and its subscales. (p < 0/05). Also, with respect to subscales, the findings showed there was a significant difference between the experimental group and the control group in the post-test with regards to aggression dimensions (anger and nervousness, hostility and malice) and dimensions of tendency to risky behaviors (tendency to drugs, tendency to abnormal behaviors and tendency to violence). Therefore, one can conclude that social skills training results in reduced aggression and its dimensions (anger and nervousness, hostility and malice) and tendency to risky behaviors and its dimensions (tendency to drugs, tendency to abnormal behaviors and tendency to violence) in female first-grade high school students in Shiraz. Manuscript profile

این پژوهش با هدف طراحی و ارایه مدل تعاملی مؤثر در دانشگاه‌های باز و مجازی کشور انجام شده است. روش این پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی می‌باشد. جامعه آماری آن کلیه دانشجویان مجازی و سنتی مقطع کارشناسی و کارشناسی‌ارشد دانشگاه تهران، دانشگاه پیام نور تهران، دانشگاه المصطفی قم و دانشگاه اصفهان می‌باشد. از بین آنها، 491 نفر به روش خوشه‌ای تصادفی به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری اطلاعات از پرسش‌نامه محقق‌ساخته تعامل بر اساس رضایت دانشجویان مجازی و سنتی استفاده شد. برای آزمون معناداری در مورد عامل‌ها، از مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزار آماری لیزرل، و تحلیل عاملی تأییدی با استفاده از تحلیل مسیر انجام شد. نتیجه نهایی لیزرل نشان داد که متغیرهای تعامل محتوا- محتوا (65/0)، تعامل یادگیرنده- محتوا (57/0) و تعامل یاددهنده- محتوا (43/0) به ترتیب بالاترین تأثیر را روی متغیر رضایت دانشجویان داشته‌اند. هم‌چنین، یافته‌ها نشان داد مدل از برازش مطلوبی برخوردار است و مورد تأیید می‌باشد. بنابراین، متخصصان و طراحان آموزش مجازی باید بیشتر تمرکز خود را بر سه تعامل محتوا- محتوا، یادگیرنده- محتوا و یاددهنده- محتوا قرار دهند. Manuscript profile