بخشی از اراضی شالیزاری منطقه دشت‎سر شهرستان آمل بوسیله آب رودخانه گرمرود با شوری کم (لب شور)، آبیاری می‎شود. جهت بررسی تأثیر آب آبیاری گرمرود بر رشد و عملکرد 9 ژنوتیپ انتخابی حاصل از نسل نهم (M9)، همراه با رقم استاندارد متحمل به شوری ((FL478 و ارقام طارم محلی، حسنی، عنبربو و برکت، جمعاً 14 ژنوتیپ در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1399، مورد ارزیابی قرار گرفت. مزرعه آزمایشی در روستای شهنه کلای دشت سر آمل با مشخصات ارتفاع از سطح دریا (75 متر)، فاصله از جنگل (3200 متر) و عرض جغرافیایی (40 درجه و 30 دقیقه شمالی و 63 درجه و 1 دقیقه شرقی)، قرار داشت. نتایج نشان داد که زودرس‎ترین ژنوتیپ، لاین‎های شماره 2310 و 2212 بودند که از بذرپاشی تا مرحله 50% گلدهی، معادل 85 و 88 روزه بودند. ژنوتیپ شماره 133 با ارتفاع بوته معادل 124 سانتی‌متر، کوتاه‌ترین لاین بوده است. صفات تعداد خوشه در کپه، طول خوشه (سانتی‎متر)، تعداد دانه پُر، پوک و کل در خوشه، وزن هزار دانه (گرم) به‎ترتیب بین 25-15، 27-20، 112-55، 91-10،161-83 و 27-20 عدد متغیر بودند. عملکرد ژنوتیپ‎ها بین 1500 تا 6000 کیلوگرم در هکتار متغیر بود. با توجه به تنوع تغییرات صفات زراعی، ژنوتیپ‎های 2212، 2310، 133 و رقم حسنی برای کاشت در این اراضی شالیزای توصه می‎شوند. Manuscript profile