این تحقیق باهدف مطالعه واکنش ویژگی‌های رویشی ارقام آفتابگردان در حضور شنبلیله به‌عنوان خاک‌پوش زنده در سال 1396 در مزرعه آزمایشی دانشگاه رازی انجام شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی اجرا گردید. فاکتور اول کاشت شنبلیله در چهار سطح (بدون خاک‌پوش، کاشت شنبلیله 15 روز قبل، هم‌زمان و 15 روز بعد از آفتابگردان) و فاکتور دوم ارقام آفتابگردان (پروگرس، فرخ، لاکومکا) بود. نتایج نشان داد که کاشت شنبلیله 15 روز قبل از آفتابگردان، ارتفاع، وزن ساقه، تعداد برگ، وزن برگ، شاخص سطح برگ، محتوای کلروفیل‌های a، b و کل آفتابگردان را نسبت به شرایط شاهد (بدون خاک‌پوش) به ترتیب 4/26، 1/62، 8/24، 5/68، 63، 4/7، 7/3 و 8/6 درصد کاهش داد. کمترین محتوای نسبی آب برگ نیز با کاشت شنبلیله قبل از آفتابگردان به دست آمد (به ترتیب 2/65 و 7/52 درصد در مراحل یک‌سوم ابتدایی فصل رشد و گلدهی). اثر حضور خاک‌پوش در شرایط کاشت هم‌زمان و 15 روز بعد از آفتابگردان بر بهبود ویژگی‌های رشدی آفتابگردان نسبت به شاهد معنی‌دار نبود.در بین ارقام، بیشترین عملکرد دانه، به رقم لاکومکا اختصاص یافت (3426 کیلوگرم در هکتار).بااین‌حال رقم پروگرس بیشترین ارتفاع (212 سانتی‌متر)، وزن ساقه (523 گرم در بوته)، تعداد برگ (5/25 عدد در بوته)، وزن برگ (4/157 گرم در بوته)، شاخص سطح برگ (2/6) و محتوای نسبی آب برگ (به ترتیب 8/77 و 5/70 درصد در مراحل یک‌سوم ابتدایی فصل رشد و گلدهی) را به خود اختصاص داد. بیشترین نسبت سطح برگ (013/0 مترمربع بر گرم) و محتوای کارتنوئید (5/2 میلی‌گرم)نیز متعلق به رقم فرخ تعلق داشت. Manuscript profile

In western Iran, mountainous rangelands provide significant resources for livestock productions. Many ecosystems that are of high environmental and economic value are threatened by climate change and social economic pressures. This is especially important for semi-arid rangelands, which have a multifunctional system. Quantifying the direct and indirect effects of grazing disturbance on plant biodiversity in the semi-arid mountainous rangelands can provide sight into the appropriate measures to restore degraded rangelands and conserve biodiversity. Here, the effects of different levels of grazing intensity (Light Grazing (LG), Moderate Grazing (MG), and Heavy Grazing (HG)) on plant biodiversity were examined in Nava-mountain rangeland in Kermanshah Province, Western Iran, in 2016. The results showed that increasing grazing intensity led to a decrease in species richness, Margalef's richness index, and Shannon-Wiener index (p <0.05). Stepwise regression analysis was used to investigate the effect of grazing intensity as (independent variables) on species diversity and richness as (dependent variable). The estimates parameter were significant (p <0.01) for species richness, Margalef's richness and Shannon-Wiener indices in the different levels of grazing intensity. In overall, grazing intensity explained 47%, 47% and 50% of the variation for species richness, Margalef's richness, and Shannon-Wiener indices, respectively. In addition, species richness and diversity were affected in response to grazing disturbance intensity and reducing grazing pressure can contribute to maintaining relatively high species diversity in Nowa-mountain rangeland. Manuscript profile