یکی از راهکارهای بیولوژیک در مدیریت علف‎های هرز سیب‎زمینی، استفاده از مالچ‎های زنده است. پژوهش حاضر به صورت یک آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک‎های کامل تصادفی با چهار تکرار در یک مزرعه تحقیقاتی واقع در منطقه فریدون شهر استان اصفهان در سال 1394 اجرا شد. تیمارهای این آزمایش شامل دو رقم آریندا و آگریا و 3 سیستم کشت تک کشتی سیب‎زمینی با علف هرز، تک کشتی سیب‎زمینی بدون علف‎های هرز و کشت سیب‎زمینی همراه با مالچ‎ زنده ذرت بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که کلیه صفات مورد مطالعه مانند ارتفـاع بوته، وزن خشک شـاخسـاره، تعـداد غـده در بوته و عملکرد غده سیب زمینی به جز میانگین وزن غده تحت تاثیر تیمار رقم در سطح پنج درصد معنی دار بود ولیکن، ارتفاع بوته و تعداد غده در بوته در سطح یک درصد و وزن خشک شاخساره، میانگین وزن غده و عملکرد غده در سطح پنج درصد تحت تاثیر تیمار سیستم کشت قرار گرفتند. نتایج نشان داد که گیاه پوششی ذرت کشت شده همراه سیب‎زمینی، بیشترین میزان کاهش در تراکم علف‎های هرز غالب مزرعه را دارا بود. بیشترین و کمترین میزان نور عبوری قبل از کف‎بری گیاه پوششی، به ترتیب مربوط به وجین کامل و ذرت بودند. بیشترین کاهش ارتفاع گیاه سیب‎زمینی، مربوط به تیمار ذرت کشت شده همراه سیب‎زمینی بود که با توجه به همبستگی بین ارتفاع و توان رقابتی گونه‎ها این امر توجیه‎پذیر می‎باشد، زیرا که با افزایش فشار رقابت، ارتفاع گیاه زراعی کاهش می‎یابد. بیشترین وزن خشک بوته سیب‎زمینی (79/121 گرم) مربوط به تیمار وجین شده و پس از آن به ترتیب تیمارهای ذرت و شاهد بدون وجین علف‎های هرز قرار داشتند. بیشترین میانگین وزن غده (33/65 گرم) و عملکرد غده (44/677 گرم در بوته) به ترتیب مربوط به تیمارهای مالچ ذرت و وجین کامل علف هرز و کمترین میزان آن برای این دو صفت به تیمار بدون وجین علف های هرز مربوط بودند. به طورکلی، مالچ زنده با کاهش تراکم علف هرز تاج خروس (38/4 بوته در مترمربع) توانایی زیادی در کنترل علف های هرز در مزرعه سیب زمینی داشت که این می تواند به دلیل سایه اندازی و یا توان رقابتی بالاتر آن باشد. Manuscript profile

Allelopathic effects of plant residues is an important research avenue regarding optimization of rotation systems in agronomy. The aim of this study was to investigate the allelopathic effects of four plant residues, namely, black cumin, dragonhead, dill, and soybean on the germination and growth of wheat (Triticum aestivum) in different cropping systems. Results showed that application of organic manure for previous crops reduced the residue phytotoxicity and consequently alleviated the adverse effect of plant residues on the leaf area, length, and dry weight of the wheat root, affecting chlorophyll a, chlorophyll b, and carotenoids of wheat seedling leaves. In the presence of plant residue, the length and dry weight of the wheat roots were more negatively affected in comparison with shoots. The greatest allelopathic inhibition was observed for the wheat cultivated in the residue of black cumin, but soybean, dill, and dragonhead residues also potentially showed inhibition effects. It can be concluded that agroecosystems in which autumn wheat is in the rotation should be avoided where there are residues of soybean, black cumin, dragonhead, and dill. The tillage system in the same condition may not be agronomically suitable because of the allelopathic effects of previous crops. Manuscript profile

به منظور ارزیابی کاربرد تلفیقی کود نیتروژن و باکتری‌های محرک رشد بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه دارویی رازیانه، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در بهار سال 1394 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان ایلام اجرا شد. فاکتورهای آزمایش تلقیح بذر با کود زیستی (مخلوطی از دو باکتری ازتوباکتر و آزوسپیریلوم) در دو سطح (تلقیح و عدم تلقیح بذر) و سطوح کود شیمیایی نیتروژن در چهار سطح (صفر، 40، 80 و 120 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) بودند. با افزایش مصرف نیتروژن از صفر تا 120 کیلوگرم نیتروژن در هکتار، ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعی در بوته، تعداد چتر در بوته، تعداد دانه در چتر، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه به طور معنی‌داری و به ترتیب 15/4، 14/7، 13/8، 11/6، 12/9، 13/3و 16/5 افزایش یافت. همچنین در مقایسه با تیمار عدم تلقیح، تلقیح با کود زیستی تعداد شاخه فرعی در بوته، تعداد چتر در بوته و وزن هزار دانه را به ترتیب 16/2، 15/5و 11/5درصد افزایش داد. بررسی میانگین اثر متقابل کودهای زیستی و شیمیایی نیتروژنه نشان داد که تیمار تلقیح با کود زیستی و مصرف 40 کیلوگرم کود شیمیایی نیتروژن، بیشترین عملکرد دانه (82/45گرم در متر مربع) را تولید کرد. به ﻋﺒﺎرت دیگر، ﺗﯿﻤﺎر ﻣﺬﮐﻮر ﺿﻤﻦ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﺤﺼﻮل رﺿﺎﯾﺖ ﺑﺨﺶ، ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻣﺼﺮف ﮐﻮد ﻧﯿﺘﺮوژن را نیز کاهش داد که این امر می‌تواند گامی به سوی تولید سالم و کشاورزی پایدار باشد. Manuscript profile