زمینه و هدف: تریتیکاله که از تلاقی بین گندم و چاودار بوجود آمده است یک محصول علوفه ای برای تغذیه دام وطیور می باشد. این تحقیق به منظور دستیابی به ارقام پرمحصول تریتیکاله تحت شرایط زارعین شهرستان های فریمان و تربت حیدریه در سال زراعی 90-1389 به اجرا در آمد. روش بررسی: برای اجرای آزمایش از طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و 6 تیمار استفاده شد. تیمارهای آزمایش شامل 4 لاین امید بخش تریتیکاله انتخابی از آزمایش الیت تریتیکاله سال زراعی 1385 به نام های ET-85-4,ET-85-14,ET-85-15, ET-85-17 و شاهد (ET-82-15 و Juanillo 92) بود. مساحت کاشت هر لاین و رقم 4/14 = 4/2 × 6 متر مربع بود. عملیات تهیه بستر بذر و کاشت بر اساس عرف معمول زارعین انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که در هر یک از مناطق اجرای آزمایش از نظر آماری اختلاف معنی داری بین ژنوتیپ ها برای صفات تعداد روزتا ظهور سنبله، وزن هزار دانه، تعداد سنبله در واحد سطح، تعداد دانه در سنبله، ارتفاع بوته و عملکرد دانه وجود داشت. بیشترین تعداد روز تا ظهور سنبله، وزن هزار دانه، تعداد دانه در سنبله و ارتفاع بوته در هر دو منطقه مربوط به لاینET-85-15 بود. نتایج تجزیه مرکب نشان داد که تفاوت تعداد روزتا ظهور سنبله، عملکرد دانه و وزن هزار دانه بین دو مکان آزمایش معنی دار بود. علاوه بر این، بین ژنوتیپ ها نیز اختلاف بسیار معنی داری در سطح احتمال یک درصد برای کلیه صفات به غیر از صفت تعداد روز تا ظهور سنبله مورد بررسی وجود داشت. اثر متقابل ژنوتیپ × مکان از بین کلیه صفات، فقط برای عملکرد دانه اختلاف بسیار معنی داری را نشان داد. بیشترین عملکرد دانه از جوانیلو 92 در فریمان و تربت حیدریه برآورد گردید. بحث و نتیجه گیری: توسعه کشت و ترویج ارقام سازگار و پرمحصول و با کیفیت مطلوب تریتیکاله در مناطق سرد استان خراسان رضوی ضروری می باشد. نتایج نشان داد که لاینET-82-15 در ردیف رقم جوانیلو 92 از لحاظ عملکرد قرار داشته و منتخب جایگزینی رقم رایج (جوانیلو 92) در مناطق فریمان و تربت حیدریه خواهد بود. Manuscript profile