In this study, musculoskeletal disorders, energy consumption and input costs of paddy labors have been studied in cultivation, crop protection, and harvesting rice in Northern Iran, Guilan province. The sample size of the study consisted of 74 paddy workers of the study region. The data were collected through Nordic questionnaire and semi-structured interviews. The results indicated that the labor input energy of cultivation, crop protection, and harvesting were 674.6, 356.8 and 205.9 MJha-1, respectively. The total labor input costs were determined to be 22,860,000 IRRs ha-1. Lower back, back and knees were the most common areas where paddy workers were feeling pain. There were significant differences among the age, working hours and working years of healthy and relatively healthy poor paddy workers (p<0.01). One-fifth of the selected farmers self-reported that their health was at a very poor level. Overall, considering the relatively high costs and the different types of common musculoskeletal disorders related to rice cultivation in this province and also the side effects of using the painkillers in the working season, it is recommended to invest and accelerate the process of mechanization of rice farming in Guilan Province of Iran. Manuscript profile

امروزه بررسی اثرات زیست محیطی نظام‌های مختلف کشت محصولات کشاورزی و تعیین مناسب‌ترین الگوی کشت آن‌ها، امری حائز اهمیت است. از این رو در این پژوهش، اثرات زیست محیطی نظام‌های تک‌کشتی بادام‌زمینی (.Arachis hypogaea L) و کشت مخلوط بادام‌زمینی با لوبیا (Phaseolus vulgaris L.) با رهیافت ارزیابی چرخه حیات مورد مقایسه قرار گرفت. اطلاعات اولیه از طریق مصاحبه حضوری با 136 کشاورز در منطقه کیاشهر استان گیلان به دست آمد. گرمایش جهانی، اسیدیته، اوتریفیکاسیون خشکی، تغییر کاربری زمین، تخلیه منابع فسیلی، فسفات و پتاسیم هفت گروه تاثیر مورد مطالعه را تشکیل می‌دادند. نتایج نشان داد که آلاینده NH3 بیش‌ترین نقش را در قالب گروه‌های تاثیر اسیدیته و اوتریفیکاسیون در هر دو نظام کشت داشت. مقادیر شاخص زیست محیطی (EcoX) در دو نظام کشت بادام‌زمینی و کشت مخلوط بادام‌زمینی- لوبیا به ترتیب 68/0 و 42/0 محاسبه شدند. همچنین شاخص تخلیه منابع (RDI) به ترتیب 61/3 و 69/2 به دست آمد. تخلیه منابع فسیلی و اوتریفیکاسیون خشکی بیش‌ترین اثرات زیست محیطی را در قالب گروه‌های تاثیر زیست محیطی و تخلیه منابع در هر دو نظام کشت داشتند. به طور کلی اثرات مخرب زیست محیطی نظام کشت مخلوط بادام‌زمینی- لوبیا در هر هفت گروه تاثیر کم‌تر از کشت بادام‌زمینی به‌تنهایی بود. Manuscript profile

به منظور ارزیابی اثرات زیست محیطی نظام تولید بادام‌زمینی بر مبنای مصرف کود نیتروژن تحقیقی به روش ارزیابی چرخه حیات در منطقه آستانه اشرفیه در سال 1394 انجام گرفت. بدین‌منظور، آزمایش مزرعه‌ای در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه سطح مصرف نیتروژن (شاهد، 30 و 60 کیلوگرم در هکتار) و در سه تکرار اجرا شد. در این مطالعه، شش گروه تأثیر زیست محیطی گرمایش جهانی، اسیدیته، اوتریفیکاسیون خشکی، تخلیه منابع فسیلی، تخلیه منابع فسفات و تخلیه منابع پتاسیم بررسی شدند. اثرات در قالب دو واحد عملکردی شامل تولید یک تن بادام‌زمینی و تولید 1000 مگاژول انرژی مطالعه شدند. نتایج نشان داد که شاخص زیست‌محیطی (Eco-X) در تولید یک تن بادام‌زمینی با در نظر گرفتن گرمایش جهانی، اسیدیته و اوتریفیکاسیون خشکی برای تیمارهای شاهد، 30 و 60 کیلوگرم مصرف نیتروژن در هکتار به ترتیب 18/0، 52/0 و 66/0 به‌دست آمد. شاخص تخلیه منابع (RDI) نیز برای تولید یک تن بادام‌زمینی با در نظر گرفتن مصرف سوخت دیزل، مصرف کود فسفات و مصرف کود پتاسیم برای تیمارهای شاهد، 30 و 60 کیلوگرم مصرف نیتروژن در هکتار به ترتیب 80/0، 53/0 و 30/0 محاسبه شد. در مجموع، گروه‌های تاثیر زیست محیطی (گرمایش جهانی، اسیدیته و اوتریفکاسیون خشکی) بیش‌ترین آسیب به محیط زیست را در مصرف مقادیر بالاتر کود نیتروژن داشتند. Manuscript profile