Manuscript profile

به منظور بررسی اثر تاریخ کشت و زمان محلول‌پاشی کود بیولوژیک بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام لوبیا چشم بلبلی (Vigna unguiculata. L) آزمایشی مزرعه‌ای به صورت اسپلیت-پلات فاکتوریل بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در منطقه بسطام شاهرود در سال زراعی 90-91 نجام گرفت. تیمارها شامل سه تاریخ کشت (16 و 26 اردیبهشت، 5 خرداد) به عنوان فاکتور اصلی و سه زمان محلول‌پاشی کود Multi _ Micronutrient EDTA chelate (60، 70 و 80 روز پس از کشت) و دو رقم لوبیا چشم بلبلی (بسطامی و قدیم) به عنوان فاکتورهای فرعی بودند. نتایج نشان داد که تعداد غلاف در بوته و عملکرد دانه تحت تاثیر تیمارهای تاریخ کشت، رقم و محلول پاشی در سطح یک درصد قرار گرفتند به طوری که تاریخ کشت 16 اردیبهشت بیشترین اثر را بر تعداد غلاف در بوته داشت و این مقدار نسبت به تاریخ کشت 5 خرداد حدود 48 درصد و تاریخ کشت 26 اردیبهشت 28 درصد افزایش داشت. در بین ارقام، رقم بسطامی نسبت به قدیم، تعداد غلاف در بوته، عملکرد دانه بالاتری داشت. در بین زمان های محلول پاشی، 80 روز پس از کشت بیشترین اثر را بر عملکرد دانه به میزان 17/3 تن در هکتار گذاشت و تاخیر بیشتر در این امر تاثیر بیشتری بر تعداد غلاف در بوته داشت، به نحوی که 80 روز پس از کشت محلول پاشی با کود به ترتیب حدود 24 و 20 درصد تعداد غلاف در بوته را نسبت به تاریخ‌های محلول پاشی اول (60 روز) و دوم (70 روز) بهبود بخشید. Manuscript profile

به منظور بررسی اثرتاریخ کاشت بر روی برخی ارقام ماش آزمایشی درسال زراعی91-1390در منطقه بسطام (شاهرود) انجام شد. این آزمایش درسه تکرار به صورت اسپلیت فاکتوریل درقالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل سه تاریخ کاشت (11، 21 و 31 اردیبهشت)، محلول‌پاشی اسیدهیومیک درسه سطح (شاهد،40%و60%) و ارقام VC و پرتو بود. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که تاریخ کاشت دوم بهترین شرایط برای کاهش اثرات محیطی و ثابت نگه داشتن وزن خشک و تر دانه (57/53گرم در بوته و 97/174گرم در بوته) نسبت به سایر تاریخ‌های کاشت است و همچنین اثر متقابل تاریخ کاشت در رقم بر وزن خشک دانه در سطح پنج درصد و بر وزن تر دانه در سطح یک درصد معنی‌دار گردید. ارقام تحت تیمار تاریخ کاشت برصفات وزن هزار دانه، تعداد دانه در غلاف و عملکرد اختلاف آماری در سطح یک درصد نشان دادند. در بین ارقام، بیشترین وزن هزار دانه مربوط به رقم پرتو ،21/63 گرم اختصاص داشت. همچنین استفاده از محلول‌پاشی اسیدهیومیک بر صفات وزن هزار دانه، تعداد دانه درغلاف، عملکرد دانه در ارقام مختلف را در سطح یک درصد تحت تأثیر قرار داد، به گونه‌ای که بیشترین تأثیر را محلول‌پاشی 60% اسیدهیومیک با20/66 گرم داشت و صفاتی چون پروتئین و درصد خاکستر تحت تاثیر هیچ کدام از فاکتورها قرار نگرفته‌اند. بنابر به نتایج حاصل از این آزمایش به کشاورزان منطقه شاهرود می‌توان چنین توصیه کرد که برای کاشت ماش در تاریخ 21 اردیبهشت و از رقم VC جهت بالابردن عملکرد استفاده کنند. Manuscript profile

An experiment in the split plot factorial design using the randomized complete block design was conducted in Damghan, Semnan Province, Iran in the cropping year 2012-2013 to study the effects of irrigation cessation (based on the phenological stages of the plants) on physiological characteristics of forage millet cultivars. The treatments included three irrigation levels (the control with full irrigation, irrigation cessation when flowering started, and irrigation cessation when flowering ended) in the main plots, and applying nitroxinbiofertilizer (+) and not applying nitroxinbiofertilizer (control) and forage millet cultivars (Bastan, Pishahang, and Isfahan) in the subplots. The maximum water-soluble carbohydrates contents were observed in the cultivar Bastan (8.91%, respectively), the highest contents of fiber and water (74.17 and 48.83%, respectively) in the treatment of irrigation cessation when flowering started, and the largest proline concentration (1.90 mol/g-1ww-1 in the treatment of irrigation cessation when flowering started. Millet tolerated high levels of drought under conditions of irrigation cessation and Nitroxin, as a biological fertilizer, was useful in producing a good quality crop. The very rapid growth of millet, its short growing season, drought tolerance, unique feature with regard to harvest time, and its response to nitroxinbiofertilizer can help to expand its cultivation in arid and semi-arid regions of Iran. Manuscript profile

به منظور بررسی تأثیر تراکم های کاشت و مقادیر مختلف نیتروژن بر شاخص سبزینگی و سطح برگ، عملکرد دانه و روغن، کارایی مصرف آب و نیتروژن در گیاه آفتابگردان، آزمایشی در بهار سال 1398 در مزرعه تحقیقات کشاورزی استان سمنان اجرا گردید. آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تراکم کاشت در چهار سطح (چهار، شش، هشت و 10 بوته در متر مربع) به عنوان عامل اصلی و میزان کود نیتروژن (در پنج سطح عدم کاربرد، مصرف 50، 100، 150 و 200 کیلوگرم اوره در هکتار) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. صفات شاخص سبزینگی برگ، ارتفاع گیاه، وزن صد دانه، محتوی نیتروژن دانه و محتوی درصد روغن دانه تحت تأثیر اثر ساده تراکم کاشت معنی دار شد به نحوی که با افزایش تراکم بوته از میزان صفات فوق کاسته شد. همچنین، عامل نیتروژن، صفات مورد بررسی را به طور معنی داری تحت تأثیر قرار داد، به طوری که با افزایش میزان نیتروژن مصرفی، از صفر به 200 کیلوگرم اوره در هکتار، شاخص سبزینگی برگ 15/3 درصد افزایش یافت. بیشترین مقادیر صفات ارتفاع بوته (149/3 سانتی متر)، وزن صد دانه (5/4گرم) و نیتروژن دانه (54/7 کیلوگرم در هکتار) در تیمار 150 کیلوگرم اوره در هکتار و به ترتیب 14/13، 9/70 و 24/3 درصد بیشتر از عدم کاربرد به دست آمد. مقایسه نتایج کارایی مصرف آب حاکی از آن بود که در تراکم چهار بوته در متر مربع و افزایش نیتروژن مصرفی، همراه با افزایش ارتفاع و شاخص سطح برگ، کارایی مصرف آب نیز افزایش یافت اما سطوح بالاتر تراکم منجر به کوچک تر شدن اندازه گیاه، کمتر شدن زیست توده گیاه و کاهش کارای آب مصرفی شد. بیشترین میزان کارایی مصرف نیتروژن در تراکم هشت بوته در متر مربع و عدم کاربرد کود نیتروژنه به دست آمد. در نهایت، حداکثر عملکرد دانه (4016 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد روغن (1827 کیلوگرم در هکتار) با مصرف 150 کیلوگرم اوره در هکتار و تراکم هشت بوته در متر مربع به دست آمد. Manuscript profile