هدف: ازدواج به عنوان یکی از رویدادهای مهم زندگی است که بیشتر ما برای تشکیل خانواده از این رویداد مهم استقبال میکنیم ازدواج چه در سنت وچه در فرهنگ امری پسندیده و نیکوست. هدف پژوهش حاضر ارائه مدل علی ازدواج موفق بر اساس سبک‌های دلبستگی، ویژگی‌های شخصیتی با میانجیگری تمایزیافتگی می‌باشد.
روش­: حجم نمونه‌ای برابر 500 زوج از زوجین شهرستان خوی به شیوه دردسترس و با لحاظ نمودن ملاک های ورود به پژوهش انتخاب شدند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه سبک‌های دلبستگی، ویژگی‌های شخصیتی، تمایزیافتگی، عملکرد خانواده و رضایت زناشویی جمع‌آوری و بااستفاده از معادلات ساختاری مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت
یافته­ها: یافته‌ها حاکی از آن است که بیشترین تأثیر مستقیم بر ازدواج موفق از سوی تمایزیافتگی با تأثیرپذیری 379/0 می‌باشد و کمترین میزان تأثیرپذیری نیز برون‌گرایی با میزان 266/0- می‌باشد. که اگر فرد دارای تمایزیافتگی بالایی باشد یا بیاموزد آن را ارتقاء بخشد، حتی در صورت داشتن ویژگی‌های شخصیتی ناهمخوان نیز با پذیرش و مدیریت برخورد نموده به‌جای گیرکردن در تغییر خود یا طرف مقابل تمام انرژی خود را صرف حل مسئله زندگی زناشویی کرده و دلبستگی ایمن زوجی ایجاد می‌شود. در عین حفظ فردیت، زوج به "ماشدن" مطلوب در ازدواجی موفق می‌رسند. Manuscript profile