چکیده جرایم مانع یا خطر‌آفرین گونه‌ای از جرایم است که فی نفسه قبح اجتماعی ندارد ولی استمرار آن ، فرد در معرض جرایم کلان قرار می‌دهد . انحراف انگاری در قالب جرایم فرعی در راستای تحقق هدف باز‌دارندگی از بزه بزرگ‌تر یک تدبیر سیاست جنایی است اگر چه در برخی موارد می‌تواند مفید و مؤثر باشد امّا نتیجه‌ای جز تورم کیفری ، تحمیل هزینه‌های سنگین بر جامعه وانگ زنی بر مجرم و ...را ندارد . چالش وارد بر این بحث آن است علیرغم آنکه انحرافات با مکانیزم های غیر‌کیفری و پاسخ-های جامعوی قابلیت کنترل دارند چرا قانونگذار توسل به مکانیزم‌های کیفری را بر ساز و کارهای غیر کیفری برای مقابله با انحرافات و اعمال مقدماتی مقدم می شمارد ؟ در نهایت به دنبال پاسخ به این سؤال هستیم آیا تنها کارکرد جرایم مانع پیشگیری است یا جرم انگاری انحرافات حرکتی به سمت امنیت محوری در عدالت کیفری است . در پرتو این مباحث به تحلیل حقوق کیفری ایران می پردازیم . Manuscript profile