ادبیات غنائی یکی از مهترین بسترهای انعکاس من شخصی نویسنده یا شاعر است. در داستان‌هایی که با قالب مناجات، مرثیه، وصف و بثّ‌الشّکوی سروده شده شاعر شخصی‌ترین مسائل و ادراکات خود را بیان می‌دارد. خاطره نویسی در سال‌های اخیر به دلیل شخصی نویسی مورد توجه بسیاری از نویسندگان برجسته و نوظهور پس از انقلاب اسلامی قرار گرفته است.این پژوهش با روشی تحلیلی توصیفی صورت گرفته است. هدف از آن تمرکز در بافت تأملات نویسندگان خاطرات و نمودهای فراق است. پژوهش نشان می‌دهد که نویسندگان خاطرات پایداری به شیوه‌هایی توصیفی خاطرات سوگوارنه خود را که حاوی احساسات و تألمات درونی است، بیان می‌دارند. Manuscript profile