In this study the effect of crystallite size reduction and microstructure on the electrochemical corrosion behavior of nanocrystalline nickel (NC Ni) were investigated using Tafel polarization and electrochemical impedance spectroscopy (EIS) measurements in 10 wt.% NaOH. NC Ni coatings were produced by direct current electrodeposition using chloride baths in presence and absence of saccharin as a grain refining agent. The crystallite size of NC surface coatings was calculated and analyzed by X-ray diffractometry (XRD). Field emission scanning electron microscopy (FE-SEM) and atomic force microscopy (AFM) were used to study coatings microstructure. The chemical composition of NC surfaces was determined using X-ray energy dispersive spectroscopy (EDS). Our results showed Saccharin decreased the crystallite size but increased the grain size. In addition, corrosion resistance of NC Ni in presence of saccharin increased, which is ascribed to the formation of more stable and protective film. The behavior of passive film growth and corrosion were discussed. Manuscript profile

In this study, nano-ZnO particles were deposited on mild steel sheets from an acidic zinc bath. These particles were synthesized by using an auto combustion technique. The effect of concentration of nano- ZnO particles on the corrosion behavior of depositions was investigated. The results of salt spray tests and electrochemical measurements showed that corrosion resistance is improved by addition of nano-ZnO particles into acidic zinc bath. Based on results, coating contain 0.5g of zinc oxide nano-particles had lowest corrosion rate (1.022mpy) and high corrosion resistance. Scanning electron microscopy (SEM) and X- ray diffraction (XRD) were used for studying the surface morphology and crystal structure of the zinc deposit. SEM observations showed that zinc-oxide nano-particles by absorption of the corrosive agents had action as a barrier against corrosive environment. The study of XRD pattern showed that the adding of nano ZnO was decreased the amount of corrosion products which indicated a higher corrosion resistance than the sample without any nano-particles. Manuscript profile

The TiO2–SiO2 thin films were deposited on AISI 316L stainless steel via sol-gel method. Then, the effect of the added amount of SiO2 on the structure, morphology and mechanical properties of the films and corrosion behavior of AISI 316L stainless steel substrate were investigated. So, X-ray diffraction, field-emission scanning electron microscopy, atomic force microscopy, depth-sensing indentation technique supporting micro-scratch mode and potentiodynamic polarization test were used. It was observed that the appropriate amount SiO2 addition into TiO2 film not only decreased the particle size of TiO2–SiO2 crystal but also could help to improve the surface quality. The mechanical and tribological properties of the films were found to be improved in the range of 10–15%mol SiO2 addition compared with the pure TiO2. The minimum root mean square value was obtained from the film with a silica content of 10%mol. In addition, the corrosion behavior of AISI 316L stainless steel was improved by adding 15%mol SiO2. Under UV illumination conditions, photo-generated electrons accumulated in this film could perfectly protect the substrate photocathodically. Manuscript profile

Cerium oxide (ceria, CeO2) is a biocompatible ceramic oxide with a wide range of applications as catalysts, fuel cell systems, and sensors. In the present study, CeO2 NPs were added to a zinc phosphate bath as an accelerator. The microstructural, morphological, and phase studies of coatings formed in the phosphating bath with and without CeO2 NPs, were performed by scanning electron microscopy (SEM), field emission-SEM (FE-SEM), and X-ray diffraction spectroscopy (EDS). Besides, the corrosion behavior of phosphate coatings containing 0, 0.04, 0.07, and 0.1 g/L of CeO2 NPs was evaluated using the Tafel polarization method and electrochemical impedance spectroscopy (EIS). The results showed significant differences in the microstructure, roughness, and phase structure of phosphate coatings with and without CeO2 NPs. The optimum addition of CeO2 NPs to the phosphating bath was equal to 0.07 g/L, in which, as compared to typical phosphate coating, the coating weight increased from 0.51 to 1.73 mg/cm2 while the corrosion current density decreased from 12.5 to 2.2 µA/cm2. Furthermore, the coating porosity decreased from 13.9 to 1.7 percent due to creating a denser coating with much better coverage by CeO2 NPs. Manuscript profile

عملیات مکانیکی تدریجی سطحی(SMAT) یکی از روش‌های اصلاح سطح است که دستیابی به یک لایه نانوساختار در مواد درشت‌ دانه را ممکن می‌سازد. در این روش، اصلاح ساختار سطح بوسیله تغییر شکل پلاستیکی شدید صورت می‌پذیرد. در این پژوهش تاثیر SMAT روی مقاومت به خوردگی مس خالص مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور 4 عدد نمونه از فلز مس خالص بصورت قرص‌هایی تهیه و توسط دستگاه عملیات مکانیکی تدریجی با فرکانس ارتعاش 50 هرتز و گلوله‌هایی از جنس فولاد زنگ نزن با قطر 3 میلیمتر آماده سازی گردید. اندازه دانه نمونه‌ها بوسیله پراش سنج پرتو X و مقاومت به خوردگی نمونه‌ها توسط آزمون‌های پلاریزاسیون تافل و امپدانس الکتروشیمیایی مورد ارزیابی قرار گرفت. بررسی ریز ساختار مقطع عرضی و ساختار میکروسکوپی سطح نمونه‌ها پس از آزمون‌های خوردگی بترتیب بوسیله میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (FESEM) و میکروسکوپ الکترونی روبشی(SEM) انجام گردید. نتایج پراش پرتو X حاکی ازآن بود که افزایش زمان عملیات، اندازه بلورک‌ها را کاهش می دهد. نتایج حاصل از آزمون پلاریزاسیون نشان داد که بطورکلی سرعت خوردگی متناسب با افزایش زمان عملیات سایش مکانیکی، کاهش می‌یابد. مطالعه نمودارهای بدست آمده از اندازه‌گیری‌های امپدانس الکتروشیمیایی نشان داد که با افزایش زمان عملیات، لایه سطحی ایجاد شده بعنوان عامل کاهش خوردگی عمل می‌کند. در بررسی تصاویرSEM سطوح خورده شده دیده شد که با افزایش زمان عملیات سایش مکانیکی سطح، سطوح خورده شده نسبت به نمونه شاهد دارای ظاهری یکنواخت‌تر هستند. Manuscript profile

در این مقاله، تأثیر سرعت چرخش ابزار بر روی خواص مکانیکی و خوردگی اتصال تیتانیوم خالص تجاری و آلیاژ آلومینیوم 5083، به روش همزن اصطکاکی، بررسی شده است. ابتدا با جوشکاری‌های مقدماتی محدوده پارامترهای لازم برای دستیابی به اتصال مناسب بدست آمده و سپس با تغییر سرعت چرخش ابزار، خواص مکانیکی و خوردگی نواحی متأثر از حرارت، ناحیة جوش و سطح مقطع جوش به کمک آزمون پلاریزاسیون تافل و روش طیف‌نگاری امپدانس الکتروشیمیایی، بررسی شده و نتایج حاصل مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج نشان می‌دهد که رفتار خوردگی در اتصالات، از سرعت چرخش ابزار تأثیر پذیر بوده و نواحی جوش و متأثر از حرارت، مقاومت در برابر خوردگی ضعیف‌تری نسبت به فلزات پایه داشته‌اند. Manuscript profile