In this study, WC–20 wt.% equiatomic (Fe,Co) powder mixture was milled in a planetary ball mill. The effects of different milling time (15 min, 5h, 10h, and 25 h) and sintering temperatures on the microstructure and mechanical properties of this equi-Fe substituted cermet were investigated. The structural evolution and the crystallite size changes of the powders during milling were monitored by X-ray diffraction (XRD). Microstructure developments of the samples were examined using scanning electron microscope (SEM). The results showed that the crystalline size of WC and internal strain were 22 nm and about 1.1 % after 25 hours of milling, respectively. The hardness and the relative density of the WC-20wt.% (Fe,Co) composites consolidated by conventional sintering at different temperatures, ranging from 1150 to 1450 ˚C in hundreds, were investigated. The optimized sintering temperature was measured at 1350°C. At a constant sintering temperature, 1350°C, the highest relative density of 98.2% and hardness of 1281 (HV30) were obtained for the milling time of 25h. Manuscript profile

The aim of the present work is to study the effects of the nanostructured WC-20 wt. % (Fe,Co) with different ratios of iron to cobalt on the microstructure and hardness of sintered samples. Furthermore, a sample with a cobalt binder under the same condition was produced for the comparison purposes. The nanocomposite development, after different milling times, has been monitored by means of X-ray diffraction (XRD), scanning electron microscopy (SEM), and transmission electron microscopy (TEM). A homogenous distribution of nanostructured WC (crystallite size less than 30 nm) in the binder matrix was formed after 25 h milling. The hardness and the relative density of the WC-20wt. % (Fe,Co) composites consolidated by conventional sintering at 1350˚C were investigated. In sintered samples after 25 h milling, tungsten carbide grains have a uniform distribution with a lower grain size. Densification and hardness improved after 25 h milling and reached optimum levels for the 25 h milled powders with equal ratio of iron to cobalt. Manuscript profile

امروزه بجای خارج کردن کامل بافت صدمه دیده، با توسعه علم مهندسی بافت و استفاده از داربست‌ها، شرایط اجرای درمان و کیفیت زندگی بیماران بهبود یافته است. به دلیل محدودیت‌های موجود در عملکرد پلیمرها و بیوسرامیک‌ها، بیومواد فلزی برای تثبیت شکستگی‌ها و کاشتنی دندانی بیشتر مورد توجه قرار گرفته‌اند. از سوی دیگر، چگالی بالا و عدم زیست‌فعالی و همچنین اختلاف زیاد ضریب کشسانی بیومواد فلزی با استخوان انسان از محدودیت‌های کاشتنی‌های فلزی است. این محدودیت‌ها می‌توانند باعث شل شدن کاشتنی در بافت سخت، تسریع مرگ سلولی در بافت اطراف و از دست رفتن عملکرد کاشتنی شوند. با متخلخل کردن فلز، می‌توان این محدودیت‌ها را کاهش داد چرا که با ایجاد تخلخل، چگالی ظاهری و ضریب کشسانی فلز کاهش می‌یابد. با توجه به این‌که فلز تیتانیوم مقاومت به خوردگی خوبی در محیط درون‌بدن دارد و از آن جا که تخلخل با اندازه و شکل و میزان مناسب، تثبیت بهتری در بافت سخت ایجاد می کند، در این پژوهش با ساخت تیتانیوم متخلخل به روش فضانگه‌دارنده،تلاش شد تا مجموعه‌ای از خواص ساختاری و مکانیکی برتر حاصل شود. تاثیر دمای تف‌جوشی بر خواص مکانیکی کاشتنی متخلخل، میزان تخلخل و مورفولوژی آن بررسی گردید. نتایج نشان می‌دهد که با افزایش دمای تف‌جوشی استحکام فوم فلزی افزایش ولی از نظم حفرات کاسته شده است. Manuscript profile

غشاهای مسدود کننده به منظور بازسازی بافت هدایت شده پریودنتال در دندان پزشکی، استفاده می شوند. هدف از این پژوهش، ساخت و مشخصه یابی غشای پلی کاپرولاکتون فومارات- ژلاتین به روش الکتروریسی برای کاربرد بازسازی بافت پریودنتال بود. ابتدا پلی کاپرولاکتون دی ال و پلی کاپرولاکتون فومارات ساخته شد و به وسیله ی آزمایشات طیف سنجی تشدید مغناطیسی هسته(HNMR)، طیف سنجی فروسرخ فوریه(FTIR) و کروماتوگرافی ژل تراوایی(GPC) مشخصه یابی شد. غشای پلی کاپرولاکتون فومارات- ژلاتین به روش الکتروریسی با موفقیت ساخته شد. در واقع، مخلوط کردن این پلیمر با ژلاتین امکان الکتروریسی و تهیه غشاء از این ماده را به روش الکتروریسی فراهم نمود. محلول ژلاتین در استیک اسید هدایت الکتریکی و ویسکوزیته ی بیش تری نسبت به محلول پلی کاپرولاکتون فومارات در استیک اسید دارد، که به پلی کاپرولاکتون فومارات توانایی الکتروریسی شدن می دهد. محلول 30 درصد وزنی پلی کاپرولاکتون فومارات در استیک اسید دارای هدایت الکتریکی 146 میکروزیمنس بر سانتیمتر در 23 درجه سانتیگراد و ویسکوزیته ی 26/55 میلی پاسکال در ثانیه در نرخ برش 48/692 ثانیه به توان منفی یک است. این اعداد برای محلول 30 درصد وزنی ژلاتین در استیک اسید به ترتیب عبارت از1015 میکروزیمنس بر سانتیمتر در 23 درجه سانتیگراد برای هدایت الکتریکی و ویسکوزیته ی 51/265 میلی پاسکال در ثانیه در نرخ برش 48/692 ثانیه به توان منفی یک می باشند. مشاهدات میکروسکوپی الکترونی روبشی (SEM) وهمچنین FTIR ساخت این غشا را اثبات کرد. Manuscript profile