این پژوهش با هدف بررسی رفتار آسیب به خود متاثر از وضعیت ذهنی سازی (نظریه ذهن) و روابط خانوادگی در نوجوانان دختر شهر ایوان صورت گرفت. مطالعه با روش کیفی و شیوه گراندد تئوری (نظریه مبنایی) با کمک مصاحبه نیمه ساختار یافته به روش اشباع نظری از 9 نفر نوجوان14 تا 18 ساله دبیرستانی دارای رفتار آسیب به خود که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند، انجام شد. بر حسب یافته ها مجموعه ای از عوامل مثل احساسات آسیب پذیر، ذهنیت خودکار، فشار، استرس و تحریک پذیری، ضعف در مدیریت هیجان، تمایل به تسکین و آرامش، قصدمندی، انعطاف پذیری کم و نشانه های افسردگی در بروز خودآسیب رسانی نقش داشته اند. نیز عواملی چون کمبود صمیمیت، استقلال، امنیت، اعتماد، همدلی، حمایت و درک بین والدین و فرزند زمینه ساز خودآسیب رسانی بوده اند که هر دوی این عوامل جزو مولفه های ذهنی سازی می باشد. مهم ترین پیامدهای آن الگو شدن برای همسالان، افت تحصیلی، بروز مشکلات روحی و جسمی، زمینه فرار از خانه و زمینه اقدام به خودکشی می باشد. Manuscript profile

توجه به خانواده به عنوان مهمترین نهاد اجتماعی و بستر رشد تک تک افراد جامعه بسیار مهم است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی خانواده درمانی شناختی- رفتاری بر سلامت عمومی و رضایت زناشویی خانواده‌های دارای کودکان کم‌توان ذهنی شهرستان خرم آباد بود. روش این پژوهش، شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری شامل کلیۀ خانواده های دارای کودکان کم‌توان ذهنی مراجعه‌کننده به مراکز توانبخشی شهرستان خرم‌آباد در تابستان سال 1393 بودند که تعداد 30 خانواده به صورت نمونه گیری در در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) قرار گرفتند. پرسشنامۀ سلامت عمومی و پرسشنامۀ رضایت زناشویی به عنوان پیش آزمون مورد استفاده قرار گرفت، سپس گروه آزمایش به مدت 12 جلسه تحت خانواده درمانی شناختی– رفتاری قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. در پایان پس آزمون بر روی هر دو گروه اجرا شد و داده‌ها با استفاده از نرم افزار 21-SPSS و روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل پس از خانواده درمانی شناختی – رفتاری تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>P) به‌طوری‌که میانگین نمرۀ سلامت عمومی و رضایت زناشویی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش یافت. Manuscript profile

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی معنادرمانی بر احساس تنهایی و اضطراب مرگ در زنان سالمند انجام گرفت. جامعه آماری شامل کلیه زنان سالمند شهر بیرجند در سال 1396 بود که از میان آن‌ها به روش نمونه‌گیری در دسترس، تعداد 30 نفر به عنوان نمونه انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) به‌صورت تصادفی ساده جایگزین شدند. طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. ابزار اندازه‌گیری مقیاس احساس تنهایی راسل، پپلوا و فرگوسن( 1998) و اضطراب مرگ کالت- لستر (1969) بود. سالمندان گروه آزمایش به مدت 10 جلسه‌ی ۹۰ دقیقه‌ای تحت مداخله معنادرمانی اندرسون(2007)، بلر (2004) و هوتزل (2002) قرار گرفتند. داده‌های جمع‌آوری‌شده با استفاده از آزمون کوواریانس چند متغیری تجزیه ‌و تحلیل شد و یافته‌ها نشان داد معنادرمانی بر کاهش احساس تنهایی و اضطراب مرگ گروه آزمایش اثربخش است و تفاوت معناداری بین دو گروه وجود دارد( 01/.>P ). Manuscript profile