هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش پنج عامل شخصیت، هوش هیجانی و مدیریت زمان در پیش‌بینی خلاقیت اجراشده است. روش: این پژوهش از نوع همبستگی است که جامعة آماری آن را دانش‌آموزان دبیرستانی شهرستان مهدی‌شهر در سال تحصیلی 93-1392 تشکیل دادند. از میان آنان 250 دانش‌آموز از مقطع دبیرستان به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای سنجش شامل فرم کوتاه 60 سؤالی مقیاس ویژگی‌های شخصیتی نئو، پرسشنامه صلاحیت هیجانی، پرسشنامه شرح شخصیتی مدیریت زمان و آزمون سنجش خلاقیت تورنس فرم B بود. داده‌ها از طریق ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه (شیوه ‌گام‌به‌گام) تحلیل شد. یافته‌ها: یافته ها نشان داد که رابطه بین هوش هیجانی با خلاقیت معنادار نیست؛ اما بین پنج عامل شخصیت و خلاقیت در مؤلفه‌های مسئولیت‌پذیری و انعطاف‌پذیری رابطه مثبت و معنادار و در مؤلفه روان‌نژندی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. رابطه بین مدیریت زمان با خلاقیت تنها در مؤلفه‌های توجه به کار و نوع تمرکز مثبت و معنادار است. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که انعطاف‌پذیری بیشترین ضریب تأثیر مثبت و معنادار را برای پیش‌بینی خلاقیت دارد و بعد از آن روان‌نژندی برای پیش‌بینی خلاقیت تأثیر منفی و معنادار دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون برای پیش‌بینی خلاقیت بر اساس مؤلفه‌های مدیریت زمان نشان داد توجه به کار بیشترین ضریب تأثیر مثبت و معنادار دارد. بعد از آن استراتژی عملکرد تأثیر منفی و معنادار و بعدازآن نوع تمرکز تأثیر مثبت و معنادار را دارد. نتیجه گیری: یافته‌های تحقیق دارای تلویح‌های کاربردی است. Manuscript profile