چکیده از بی‌هوشی جهت نیل به اهدافی همچون کاهش یا تسکین درد، شلی عضلانی، تسهیل معاینه بالینی، فرآیندهای تشخیصی و درمانی استفاده می‌شود. همانند دیگر نشخوار کنندگان در شتر نیز اغلب مداخلات جراحی با آرام‌بخشی و بی‌حسی موضعی انجام می‌گیرد. استفاده از تکنیک‌های مختلف بی‌هوشی در شتر نیز همانند دیگر حیوانات به کار گرفته می‌شود. رایج‌ترین داروهای مورد استفاده در پیش بی‌هوشی و آرام‌بخشی شتر شامل زایلازین، رومیفیدین، دتومیدین، مدتومیدین، ترومادول و بوترفانول بوده و از رایج‌ترین داروهای و ترکیبات دارویی مورد استفاده در القا و نگهداری بی‌هوشی شتر می‌توان به پروپوفل، کتامین، زایلازین- کتامین، کتامین- رومیفیدین- دیازپام، مدتومیدین- کتامین، پروپوفل- زایلازین، پروپوفل- زایلازین- دیازپام، ترامادول- زایلازین، دتومیدین- کتامین، مدتومیدین- کتامین- بوترفانول و میدازولام- پروپوفل اشاره کرد. برای برگشت اثرات داروهای آرام‌بخش و ضد درد، از داروهای اتیپامزول و نالترکسان استفاده می‌شود. این مقاله تمامی داده‌های مربوط به داروها و پروتکل‌های بی‌هوشی مورد استفاده در پیش بی‌هوشی، آرام‌بخشی، القا و نگهداری بی‌هوشی در شرایط بی‌هوشی صحرایی در شتر که در مجلات معتبر سراسر جهان از سال‌های 2008 تا 2015 منتشر شده اند، دوز مؤثر داروها و ترکیبات دارویی مورد استفاده در بی‌هوشی شتر و اثرات جانبی آن‌ها مورد بحث قرار می‌دهد. Manuscript profile

چکیده یک راس نریان نژاد کرد 6 ساله به سبب درگیری به دلیل جراحت وسیع پوست و بافت‌های زیرین در ناحیه پشتی و کف دستی ناحیه قلم هر دو اندام حرکتی قدامی، به درمانگاه دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهرکرد ارجاع داده شد. بر اساس اخذ تاریخچه، حرکت زود هنگام نریان، بلافاصله پس از نعل شدن، بر روی آسفالت موجب تورم شدید ناحیه قلم گردیده و سیر خام کوبیده شده برای مدت 3 روز در ناحیه جهت درمان سنتی کاهش تورم انجام گردیده بود. معاینه بالینی و ارزیابی رادیوگرافی دال بر نکروز وسیع پوست، بافت‌های زیرین ناحیه، ایجاد بافت گرانوله حجیم و نیز درگیری استخوان متاکارپ بود. در ارزیابی آزمایشگاهی تابلوی خونی، لوکوسیتوز شدید همراه با انحراف به چپ ملایم، توکسیک نوتروفیل و افزایش فیبرینوژن مشاهده گردید که علامت وجود التهاب شدید بود. مدیریت زخم در جهت ترمیم ثانویه به فرم دبریمان وسیع بافت گرانوله و نکروزه انجام پذیرفت و در نهایت پانسمان جراحات همراه با تجویز موضعی سولفادیازین نقره، تجویز عمومی ضد التهاب غیر استروئیدی و استراحت مطلق بیمار صورت گرفت. علی‌رغم فواید بی‌شمار سیر به عنوان گیاهی دارویی، به ندرت عارضه سوختگی پوست به دنبال کاربرد موضعی سیر خام در انسان گزارش شده است و گزارش حاضر اولین مورد سوختگی پوست پس از به کارگیری سنتی سیر بر روی پوست اسب است. Manuscript profile

طریقه تجویز تزریقی داروها از قدیم الایام، شیوه‌ای رایج و مرسوم در جهت نیل به اهداف درمانی در گستره جهانی بوده که برخی از اثرات جانبی آن نیز گزارش گردیده است. از معمول‌ترین نواحی تزریق عضلانی اسب می‌توان به عضلات گردنی، عضلات سرینی و عضلات شانه‌ای اشاره کرد. استفاده از نیدل‌های هایپودرمیک غیر استریل در هنگام تزریق از مسبب‌های تشکیل آبسه در ناحیه تزریق است. آبسه در ناحیه گردنی به وسیله تزریق عضلانی داروها در عضلات گردن یا استفاده از نیدل‌های عفونی ایجاد می‌شود و گاهاً نتیجه آن، آسیب به نخاع ناحیه گردنی و اختلالات سیستم حرکتی است. استئومیلیت در مهره‌ها و فشردگی نخاع گردنی نیز می‌توانند از عواقب ثانویه آبسه‌های گردنی قلمداد شود. عفونت‌ها و آبسه‌های عمیق گردنی می‌توانند از طریق فضای پشت حلقی (در حدود %71) و غلاف کاروتید ( در حدود %21) به فضای میان سینه راه یابند.. عفونت‌ها در میان سینه توسط نیروی گرانش و فشار منفی داخل سینه در حین تنفس به راحتی پخش می‌شوند. این مقاله رخداد آبسه گردنی را در یک رأس مادیان 2 ساله بیان می‌کند؛ که با استفاده از دریناژ و لاواژ جراحی و تجویز آنتی بیوتیک سیستمیک، ریکاوری خوب حاصل گردیده و عفونت برطرف شد. Manuscript profile

چکیدهتوصیف بیمار: یک قلاده سگ نر بالغ نژاد اسکای تریر با تاریخچه آسیب به آرنج اندام حرکتی قدامی به بخش جراحی و تصویربرداری درمانگاه دانشکده‌ی دامپزشکی دانشگاه شهرکرد ارجاع داده شد. علائم بالینی بیمار شامل لنگش شدید اندام حرکتی درگیر، تورم و درد حین ملامسه و ایجاد صدای ترق ترق در ناحیه آرنج بود. یافته‌های بالینی: در ارزیابی رادیولوژی ناحیه درگیر شکستگی کندیل استخوان بازو و جابه‌جایی در مفصل آرنج مشخص شد.روش درمان و نتایج حاصله: درمان نهایی مداخله جراحی، جهت تثبیت داخلی قطعات شکستگی با استفاده از روش تثبیت با استفاده از پیچ در عرض کندیل استخوان بازو و سپس از استفاده از پیچ و پلاک، انتخاب شد.کاربرد بالینی: شکستگی‌های کندیل استخوان بازو در سگ از موارد شایع شکستگی است؛ زیرا وجود منفذ فوق قرقره‌ای در استخوان بازو، سگ را مستعد چنین شکستگی‌هایی می‌کند. این نوع شکستگی را می‌توان به شکستگی‌های بین کندیلی، کندیل جانبی و کندیل میانی تقسیم‌بندی کرد. شکستگی‌های کندیل استخوان بازو ممکن در هر نژادی از سگ دیده شود که غالباً نژاد اسپانیل به علت مستعد بوده به جوش خوردن ناقص کندیل استخوان بازو بیشتر تحت تأثیر این شکستگی قرار می‌گیرد. این شکستگی‌ها بیشتر به دنبال ترومای شدید از جمله تصادف با وسایل نقلیه موتوری ایجاد می‌شوند. سگ‌هایی که به تازگی مبتلا به شکستگی کندیل استخوان بازو شده‌اند، علائمی همچون عدم وزن‌گذاری بر اندام حرکتی قدامی درگیر و لنگش را نشان می‌دهند. نقطه قابل اتکا در تشخیص این گونه شکستگی‌ها، مطالعات رادیوگرافی است. جهت تثبیت قطعه شکسته شده می‌توان از تکنیک ثبیت با پیچ در عرض کندیل استخوان بازو به همراه سیم کریشنر استفاده کرد. در شکستگی‌های بین کندیلی نیز می‌توان از روش تثبیت دوطرفه با استفاده از 2 پلاک اقدام به ثبیت قطعات شکسته شده نمود. Manuscript profile