همواره نظارت بلادرنگ بر بیمار بسیار مورد اهمیت بوده است. دست‌یابی به این دانش که به‌صورت یکپارچه بتوان بر بافت آسیب‌دیده نظارت داشت، کار بسیار مهم می‌باشد. در روش‌های قبلی با استفاده از یک حسگر بر بافت موردنظر نظارت می شد. در این مقاله نه‌تنها با استفاده از یک حسگر بر بافت نظارت می شود بلکه نظارت و ارزیابی تأثیر بافت‌های دیگر، بر بافت تومور مورد ارزیابی قرار می گیرد. شبکه هوشمند که در این مقاله مطرح شده است، به‌منظور نظارت بر وضعیت بیمار دارای تومور سینه طراحی شده است. ساختار شبکه هوشمند با توجه به نوع وزن مسیرهای ارتباطی بین گره‌ها و توانایی گره‌ها یک شبکه نیرومند برای ارزیابی وضعیت بیمار را به ما نشان می‌دهد. با تغییر وضعیت بیمار، گره‌ها و وزن مسیرهای ارتباطی تغییر می‌کند که این نشان می‌دهد که اطلاعات مهمی در شبکه وجود دارد و به متخصصان کمک می‌کند تا بتوانند بهتر وضعیت بیماری را موردبررسی قرار دهند. نظارت شبکه به این صورت می باشد که به صورت مداوم گره ارزیاب، گره تومور را ارزیابی می کند، با تغییر وضعیت گره تومور، وضعیت سایر گره ها و مسیرهای ارتباطی بین آن تغییر می کند، نتیجه تغییرات در شبکه به وسیله گره ارزیاب مورد ارزیابی قرار می گیرد. نتایج شبیه‌سازی نشان می‌دهد که این شبکه از هوشمندی لازم برای ارزیابی وضعیت بیمار در شرایط نامطلوب را دارا می‌باشد. Manuscript profile

هدف این مقاله ارائه راه کار بهبود و افزایش مجموع نرخ امن در لایه فیزیکی برای شبکه مخابرات بی‌سیم است که از فناوری‌های مختلفی مانند روش دسترسی چندگانه نامتعامد، صفحات بازتابنده هوشمند و ارتباطات دستگاه به دستگاه و مشارکت کاربران به‌عنوان همیار شبکه در انتقال دیتا، بهره می‌برد. مدل سیستم پیشنهادی برای این مقاله شامل یک ایستگاه فرستنده پایه‌، یک صفحه بازتابنده‌، دو کاربر قانونی، یک شنودگر است و به دلیل وجود موانع بسیار در محیط انتقال امکان وجود دید مستقیم بین کاربران و ایستگاه پایه در شبکه وجود ندارد و انتقال داده از طریق صفحات بازتابنده و همیاری کاربران شبکه امکان پذیر است. راه کار ارائه شده برای افزایش نرخ امن در لایه فیزیکی با فرض مشخص بودن موقعیت مکانی تمامی اجزای شبکه، با استفاده از روش‌های بهینه و غیربهینه، به صورت عبارت فرم بسته محاسبه شده است. مقدار نرخ امن متناسب با راه کار ارائه شده، برای مقادیر مختلف توان فرستنده ایستگاه پایه، جابجایی مکانی شنودگر در شبکه، تغییر تعداد آرایه‌های صفحات هوشمند و تغییر تعداد آنتن‌های ایستگاه پایه به دست آمده است. نتایج عددی به دست آمده اثربخشی راه کار پیشنهادی را تأیید می‌کند و نشان می‌دهد افزایش تعداد آرایه‌های صفحات بازتابنده، مقدار نرخ امن را به دلیل اثر متمرکز نمودن انتشار پرتو سیگنال بر روی کاربر به میزان قابل توجه افزایش می‌دهد. همچنین نتایج شبیه‌سازی نشان دهنده افزایش 50 درصدی مجموع نرخ امن برای شبکه در حالت استفاده از روش دسترسی نامتعامد در مقایسه با روش دسترسی متعامد است. Manuscript profile