زمینه و هدف: با توجه به مقاومت داروئی بالای استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین، این مطالعه برای بررسی اثر نانو ذرات نقره، مس و اثر ترکیبی آن ها بر روی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین در شرایط آزمایشگاهی و مدل حیوانی انجام پذیرفت.مواد و روش ها: برای تشخیص موثرترین آنتی بیوتیک، روش انتشار در آگار انجام شد. برای تعیین حداقل غلظت مهاری (MIC) و کشندگی (MBC) از روش رقت در براث استفاده شد. همچنین برای بررسی تاثیر نانوذرات و آنتی بیوتیک، آزمایشات لازم در مدل حیوانی انجام گرفت. بدین منظور پس از تلقیح داخل صفاقی سوسپانسیون باکتریایی، غلظت های MBC بدست آمده از روش رقت در براث نانوذرات، ترکیب آن ها و آنتی بیوتیک به موش های مورد بررسی تزریق و پس از کشت طحال، شمارش کلنی انجام گردید.نتایج: موثرترین آنتی بیوتیک بر روی باکتری مذکور، آنتی بیوتیک ونکومایسین بود. MIC نانوذرات نقره، مس، ونکومایسین، نانوذرات نقره-مس، نانوذرات نقره-ونکومایسین، نانوذرات مس-ونکومایسین به ترتیبppm 1250،ppm 2500، ppm 12/78،ppm 625،ppm 35 و ppm 250 بود. در مدل حیوانی کمترین تعداد کلنی مربوط به نانوذرات نقره و سپس ترکیب نانوذرات نقره - ونکومایسین می باشد.نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که اثر ضد میکروبی نانو ذرات نقره نسبت به ونکومایسین و نانو ذره مس بیشتر می باشد. همچنین ترکیب نانو ذرات نقره و مس باعث افزایش قدرت ضد میکروبی آن ها می گردد. همچنین ترکیب نانوذرات نقره- ونکومایسین پس از انجام آزمایشات تکمیلی می تواند کاندیدی برای درمان عفونت های حاصل از این باکتری ها باشد. Manuscript profile