سابقه و هدف: سودوموناس آئروژینوزا یکی از مهم ترین باکتری های مقاوم نسبت به انواع آنتی بیوتیک های است و به همین دلیل درمان عفونت های سودوموناسی دشوار می باشد. پمپ MexAB-OprM قادر است طیف وسیعی از ترکیبات ضد میکروبی را بدون هیچگونه شباهتی بین ساختار و عملکردشان به خارج از سلول تراوش نمایند. mexB، ژن مسوول تشکیل پروتئین آنتی پورتر پروتون- دارو در پمپ mexAB-oprM می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی و شناسایی مقاومت کینولونی وابسته به پمپ تراوشی mexAB-oprM در جدایه های بالینی سودوموناس آئروژینوزا انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی- توصیفی بر روی 104 نمونه سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از بیماران مراجعه کننده به مراکز سوانح و سوختگی انجام گردید. در ابتدا جنس و گونه سویه های جداسازی شده با استفاده از تست های بیوشیمیایی مورد تایید قرار گرفت. ارزیابی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سویه ها بر اساس روش انتشار دیسک نسبت به 11 آنتی بیوتیک رایج و روش براث میکرودیلوشن نسبت به 4 آنتی بیوتیک انجام شد. در نهایت حضور ژن mexB با روش واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR) بررسی گردید. یافته ها: در این مطالعه بیشترین میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های نالیدیکسیک اسید (86.54%)، سفتری آکسون (82.2%) و اوفلوکساسین (81.78%) بوده است. همچنین کمترین میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های ایمی پنم (40.91%)، پیپراسیلین (44.9%) و تتراسایکلین (48.03%) مشاهده گردید. نتایج MIC نشان داد که بیشترین حساسیت مربوط به تتراسیکلین و بیشترین مقاومت مربوط به سفتریاکسون می باشد. نتایج واکنش زنجیره ای پلی مراز، حضور اپرون mexAB-oprM را در 27% از جدایه های بالینی نشان داد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بیانگر این است که از نظر آماری ارتباط معنی داری بین وجود ژن mexB و حضور پمپ تراوشی MexAB-OprM و همین طور مقاومت آنتی بیوتیکی در سودوموناس آئروژینوزا وجود دارد. با توجه به اهمیت مقاومت آنتی بیوتیکی، مطالعه سایر پمپ های تراوشی، مقایسه الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و ارتباط بیان پمپ های تراوشی و منشا بالینی سویه ها پیشنهاد می گردد. Manuscript profile

سابقه و هدف: اسینتوباکتر بامانی یک کوکوباسیل گرم منفی می‌باشد که به طور فزاینده‌ای به عنوان یکی از عوامل مهم عفونت‌های بیمارستانی گزارش می شود. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی اینتگرون کلاس 1 و ژن های کد کننده آنزیم های تغییر دهنده آمینوگلیکوزید ها تیپ های aadA2 وaadB در میان سویه‌های اسینتوباکتر بامانی انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت مقطعی-توصیفی بر روی 33 نمونه از اسینتوباکتر بامانی جدا شده از بیماران مراجعه کننده به دو بیمارستان بقیه الله الاعظم (عج) و شهید مدرس تهران انجام گردید. مقاومت آنتی‌بیوتیکی سویه‌ها با استفاده از روش دیسک دیفیوژن و مطابق با دستورالعمل CLSI تعیین شد. حضور ژن‌های int-1، sul1، aadA2 وaadB در سویه‌های بالینی با استفاده از روش PCR مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: فراوانی ژن‌های intI1، sul1، aadA2 و aadB در سویه‌های اسینتوباکتر بامانی به ترتیب معادل 51.5، 51.5، 24.2 و 36.4 درصد گزارش شد. در این مطالعه تمامی سویه‌ها دارای مقاومت چندگانه آنتی‌بیوتیکی بودند و بیشترین میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های آمپی‌سیلین، پنی‌سیلین، سفیکسیم، سفالوتین، سفتیزوکسیم، نالیدیکسیک‌اسید، کلیندامایسین، کلرامفنیکل، سولفومتاکسازول-تری‌متوپریم و استرپتومایسین (100%) وجود داشت. همچنین کمترین میزان مقاومت در آنتی بیوتیک های جنتامایسین (66.7 درصد) و تتراسایکلین (69.7 درصد) مشاهده گردید. نتیجه گیری: ارتباط معنی‌داری بین حضور اینتگرون کلاس 1 و مقاومت به یک آنتی بیوتیک وجود داشت. با این حال، این ارتباط در بسیاری از سویه‌ها که مقاومت به بقیه آنتی‌بیوتیک‌ها نشان می‌دادند قابل توجه نیست. این یافته حاکی از این است که علاوه بر اینتگرون‌ها، دیگر عوامل ایجاد کننده مقاومت مانند ترانسپوزون و پلاسمید نیز ممکن است در ایجاد مقاومت نقش داشته باشند. Manuscript profile

سابقه و هدف: امروزه پلاستیکهای پر مصرف همچون پلیاتیلن به عنوان یکی از عمدهترین آلایندههای محیط زیست از طرف سازمان جهانی محیط زیست شناخته میشوند. هدف از این پژوهش جداسازی و شناسایی سویههای باکتریایی سودوموناس با قدرت تجزیه کنندگی بسته بندیهای پلیاتیلنی بوده است. مواد و روشها: نمونههای خاک جمعآوری و به منظور جداسازی باکتریهای تجزیه کننده پلی‌اتیلن از دو روش کشت مستقیم و کشت به روش پیش غنی سازی استفاده شد. پس از کشت باکتریها در محیطMSM و بررسی از نظر درصد کاهش وزن پلاستیک، سویه برتر برای استخراج DNA و PCR ژن alk-B انتخاب شد. نتایج PCR مورد توالی یابی و همچنین بررسی فیلوژنتیک قرار گرفت. یافتهها: درصد تجزیه پلیاتیلن توسط سویههای سودوموناس در بیشترین حالت 7/2% و به طور میانگین برابر با 4/5 درصد بوده است. همچنین تمامی باکتریهای تجزیه کننده جداسازی شده در این مطالعه دارای ژن alk-B بودند. نتیجهگیری: یافته‌ها نشان داد که میتوان با استفاده و بهینه سازی باکتریهای جداسازی شده از خاک روند تجزیهی مواد پلیاتیلنی را به صورت چشمگیری تسریع بخشید. به نظر میرسد که با ارتقاء روشهای ژنتیکی مبتنی بر ژنوم باکتریها به خصوص سویه سودوموناس آئروژینوزا، بتوان روشهایی را ابداع نمود که در طی آنها تمام انواع پر کاربرد پلیاتیلن در مدت زمان بسیار کمتر از حالت طبیعی مورد تجزیه قرار گیرند. Manuscript profile