آینده‌پژوهی در سازمان که با عنوان آینده‌نگاری سازمانی شناخته می‌شود، یکی از حوزه‌های موردبحث در آینده‌پژوهی و مدیریت استراتژیک است. آینده‌نگاری، سازمان‌ها را قادر می‌سازد تغییرات بنیان برافکن آینده را شناسایی کنند و بتوانند پاسخ‌های مناسب و نوآورانه به‌منظور حفاظت از خود در برابر این تغییرات و بقا در بلندمدت طراحی کنند. فرآیند آینده‌نگاری در صنعت بانکداری را می‌توان به‌عنوان مجموعه‌ای از خصوصیات کلیدی دانست که بر ماهیت خاص آن تمرکز داشته و آن را از دیگر ابتکارات در بانک‌ها متمایز می‌سازند. هدف مقاله حاضر درک تفاوت‌های قابلیت‌های آینده‌نگاری بانک‌ها و مؤسسات مالی ایران در اجرای بالقوه پروژه‌های آینده‌نگاری راهبردی بر اساس مدل قابلیت پالیوکایت و همکاران (2014) است. این پژوهش از پیمایش رایانامه‌ای استفاده کرده که در آن رایانامه‌ها برای مدیران و کارشناسان ارشد طرح و برنامه بانک‌ها ارسال شدند. داده‌های دریافتی به لحاظ آماری با استفاده از روش تحلیل خوشه‌ای و آزمون یومان ـ ویتنی مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. نتایج معنادار آماری به‌دست‌آمده در این پژوهش، تعیین و درک تفاوت‌ها در میزان قابلیت بانک‌ها برای اجرای برنامه‌های آینده‌نگاری راهبردی را میسر می‌سازد. یافته‌های پژوهش جاری به میزان قابل‌توجهی درک ما از آمادگی و قابلیت اجرای پروژه‌های آینده‌نگاری سازمانی در صنعت بانکداری را افزایش می‌دهد، به‌طوری‌که قابلیت‌های آینده‌نگاری بانک‌های دسته اول نسبت به سایر بانک‌ها در دو بعد قابلیت‌های انتخاب استراتژی و قابلیت‌های یکپارچه‌سازی بیشتر است ولی در بعد قابلیت‌های پویش محیطی نسبت به سایر بانک‌ها کمتر است. Manuscript profile

بر اساس مطالعات انجام شده در حوزه آینده نگاری شرکتی، شرکت ها و سازمان ها هنوز از کمبود چارچوبی جهت مواجهه با شرایط اقتصادی آینده و اطمینان از دریافت همه تغییرات خارجی مرتبط و ارائه پاسخهای متناسب رنج می برند. از طرف دیگر بدلیل گستردگی کاربرد آینده نگاری در سازمان و جهت انجام یک مطالعه عمیق بهترست زمینه و رویکردی کاربردی و مفید در حوزه تحقیقاتی موردنظر برگزید. که در این پژوهش بدلیل اهمیت موضوع ورود به بازارهای بین المللی و ظرفیت های آینده نگاری در این حوزه، این مقوله انتخاب شده است. این پژوهش با هدف توسعه قابلیت های آینده نگاری شرکتی و بکارگیری موفق فعالیت های آینده نگاری در شرکت ها جهت ورود به بازارهای جهانی به بررسی ظرفیت های دو حوزه دانشی آینده نگاری شرکتی و بازاریابی بین الملل، می پردازد. روش پژوهش حاضر تلفیقی است. در مرحله اول، با روش تحقیق کیفی به استخراج مولفه ها و طراحی مدل پیشنهادی مبادرت و در بخش دوم، الگو مذکور در میان شرکت های مدیریت صادرات به روش کمی اعتبارسنجی شده است. یافته ها حاکی از آنست که چارچوب پیشنهادی، بتواند با تلفیق روش شناسی های آینده نگاری و برنامه ریزی راهبردی و مبحث ورود به بازارهای بین المللی، سناریوهای آتی این حوزه را تجزیه و تحلیل و فرایند تشکیل استراتژی را تسهیل کند تا در نهایت توانایی شرکت در برابر تغییرات ناپیوسته بهبود یابد و منجر به کاهش عدم قطعیت شرکت ها بویژه شرکتهای مدیریت صادرات شود. Manuscript profile