قرآن کریم حاوی حقیقتی فرابشری است که در مقام نزول از علم الهی و دیگرمراتب هستی به عالم طبیعت، در قالب ادبیات بشری تجلی یافته تا متناسب با سعهوجودی مخاطبان در دسترس عقول آنان قرار گرفته، مایه هدایت گردد . از این رولاجرم ویژگی های زبانی عرب ی که بدان نازل شده است در آن نمود یافته؛ویژگی هایی که از دیرباز موضوع کار قرآن پژوهان بوده، و زمینه ساز پیدایششاخه هایی از دانش مانند نحو، بلاغت، و فقه اللغة گردیده است . این مقالهپژوهشی در حوزه الفاظ قرآن کریم است که هدف آن شناخت چگونگی و چراییهمسان آوایی در این کتاب آسمانی است، و نگارنده از رهگذر شناسایی و بررسیزبانشناختی واژه های همشکل در قرآن به بررسی آنها میپردازد. Manuscript profile

چکیده متکلمان اعجاز را به عنوان پشتوانه درستیِ دعوت پیامبران بر دو گونه "فعلی و قولی" دانسته اند. اعجاز قولی که برجسته ترین مصداق آن قرآن کریم است، به دو ویژگی، ممتاز است. یکی از آن دو، حکمت، که ناظر بر محتوی و دیگری بلاغت است که مُشعر بر اسلوب و صورت است. این مقاله با عنوان اعجاز در هیأت ایجاز در قرآن کریم کارکرد ایجاز را در سر سلسله اعجاز قولی یعنی قرآن کریم به کاوش نهاده است. نگارندگان در این مقاله پس از تبیین فلسفه ایجاز در آیات قرآن کریم و مفهوم شناسی آن، شواهد ایجاز را با استمداد از قواعد بلاغی مورد تحلیل قرار داده اند. بررسی ها حاکی از آن است که آیات مکی صبغه ایجازی دارد و فراوانی ایجاز قصر نیز در سراسر قرآن کریم بیشتر از ایجاز حذف می باشد. Manuscript profile