فاما و فرنچ (2015) با افزودن دو عامل سودآوری و سرمایه‌گذاری، مدل سه عاملی خود را توسعه داده و مدل پنج عاملی جدیدی ارائه نمودند. هدف پژوهش حاضر آزمون مدل 5 عاملی فاما-فرنچ و مقایسه آن با مدل‌های سه عاملی و مدل چهارعاملی است. برای این منظور نمونه‌ای متشکل از 184 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1380 تا 1393 مورد بررسی قرار می‌گیرد. جهت آزمون مدل یادشده از رویکرد تحلیل پرتفوی و آزمون گیبنز و همکاران (1989) استفاده می‌شود. نتایج حاصل از این پژوهش آشکار می سازد که عوامل سودآوری عملیاتی و میزان سرمایه گذاری توانایی توضیح بازده پرتفوی را دارد. به طور کلی مدل 5 عاملی فاما-فرنچ موفق تر از سایر مدل ها در توضیح بازده مازاد سهام در بورس اوراق بهادار تهران عمل می کند. پس از آن مدل های 4 عاملی در پرتفوی های مختلف، متناسب با عواملی که پرتفوی براساس آن ها تشکیل شده، عملکرد بهتری نسبت به مدل های سه عاملی داشتند. Manuscript profile