این پژوهش با هدف تبیین رابطه علّی بین سبک­های حل تعارض و ثبات ازدواج با میانجی­گری بهزیستی روان­شناختی انجام شد. پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل افراد (زن و مرد) متأهلی بود که حداقل 3 سال از ازدواج آنان گذشته باشد و در ماه­های اردیبهشت تا شهریور 1397 به مراکز مشاوره منطقه 2 تهران مراجعه کرده­باشند. 308 نفر نمونه به صورت در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه­های بی­ثباتی ازدواج ادواردز و همکاران (1980)، سبک­های حل تعارض نسخه Bرحیم (1983) و بهزیستی روان­شناختی فرم کوتاه ریف (1980) بود. یافته­های پژوهش از طریق تحلیل مسیر نشان داد سبک سلطه­گرانه به­صورت مثبت؛ و سبک­های یکپارچه، اجتنابی و بهزیستی روان­شناختی به­صورت منفی بی­ثباتی ازدواج را پیش­بینی می­کنند. ضرایب مسیر غیرمستقیم نشان داد بین سبک سلطه­گرانه و بی­ثباتی ازدواج رابطه مثبت، بین سبک یکپارچه و مصالحه­ای و بی­ثباتی ازدواج رابطه منفی وجود دارد و بهزیستی روان­شناختی رابطه بین سبک یکپارچه، مصالحه­ای؛ و سلطه­گرانه با بی­ثباتی ازدواج را میانجی­گری می کند. بنابراین، سبک­های حل تعارض افراد و بهزیستی روان­شناختی آنان می­تواند متغیرهای موثری برای سنجش و پیش­بینی ثبات ازدواج باشد. Manuscript profile