مقدمه: کیفیت زناشویی منحصر به زوجین مشکل­دار نیست؛ بلکه کیفیت زناشویی مسأله­ا­ی مهم و حیاتی است که حتی در زوجین عادی که مشکلات بالینی شدیدی را گزارش نمی­کنند، نیز باید مورد توجه قرار گیرد. لذا هدف پژوهش حاضر عبارت بود از مقایسه اثربخشی زوج­­درمانی شناختی-رفتاری (CBCT) و زوج­درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر ارتقای کیفیت زناشویی زوجین غیربالینی شهر بندرعباس.
روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون و آزمون پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه­ی آماری پژوهش شامل کلیه زوجین غیربالینی (عادی) شهر بندرعباس بودند. نمونه آماری پژوهش به روش دردسترس برای هر گروه 16 نفر (8 زوج) و در درمجموع 48 نفر (24) زوج انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه کیفیت زناشویی باسبی و همکاران (1995) بود. اطلاعات پژوهش با استفاده از آزمون مانکوا و به وسیله­ی نرم­افزار SPSS 19 مورد تحلیل قرار گرفتند.
یافته ­ها: نتایج نشان دادند که گروه­های مداخله CBCT و ACT در همه ابعاد کیفیت زناشویی در مقایسه با گروه کنترل از میانگین بالاتری(05/0>p) برخودار بودند. در ادامه نتایج نشان دادند که تنها در پس­آزمون بعد توافق رویکرد ACT به­طور معنادری از میانگین بالاتری (05>p) نسبت به گروه CBCT برخوردار بود. اما در مرحله­ی پیگیری تفاوت معناداری مشاهده نشد. هم­چنین در سایر ابعاد کیفیت زناشویی، بعد رضایت و انسجام در مراحل پس­آزمون و پیگیری تفاوت معناداری مشاهده نشد.
نتیجه­ گیری: باتوجه به یافته­های پژوهش حاضر می­توان نتیجه گرفت که هر از دو نوع رویکرد CBCT و ACT می­توان برای ارتقای کیفیت زناشویی زوجین غیربالینی استفاده نمود. Manuscript profile