بروز سوانح طبیعی از قبیل زلزله موضوعی جهانی است که عدم آمادگی در این زمینه می­تواند منجر به خسارات فراوانی شود. در این بین سرمایه اجتماعی با پیوند افراد، گروه­ها و فراهم آوردن امکان مشارکت مردم در اقدامات جمعی از عوامل تأثیرگذار در میزان آمادگی جوامع در برابر زلزله به شمار می­رود. پژوهش حاضر با ماهیت توسعه­ای – کاربردی و روش توصیفی – تحلیلی با بهره­گیری از روش­های کمی و آماری به بررسی نقش سرمایه اجتماعی در آمادگی شهروندان قبل از وقوع زلزله در شهر کرمان پرداخته­است. داده­های مورد نیاز با استفاده از مطالعات کتابخانه­ای و بررسی­ میدانی در سطح خانوار گردآوری شده ­است. جامعه آماری خانوارهای شهر کرمان است که حجم نمونه طبق فرمول کوکران معادل ۳۵۰ خانوار برآورد شده­است. پس از گردآوری داده­ها، تحلیل تفاوت در میزان برخورداری از سرمایه اجتماعی با آزمون­های تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی و همبستگی بین میزان سرمایه اجتماعی و پایگاه اقتصادی– اجتماعی خانوارها با همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته­است. نتایج پژوهش نشان می­دهد که بین مناطق به لحاظ برخورداری از مؤلفه­های سرمایه اجتماعی با مقدار F برابر 956/5 تفاوت وجود دارد که منطقه چهار با میانگین 66/22، کم­ترین و منطقه دو با میانگین 73/26، بیش­ترین میزان سرمایه اجتماعی را دارند. اما این مقدار سرمایه اجتماعی در سطح پایین برآورد شده­است. به طوری که میانگین سرمایه اجتماعی کل خانوارهای نمونه برابر با 60/24 در مقیاس 10 تا 46 است که این مقدار در مقایسه با میانگین نظری سرمایه اجتماعی (Mean= 30)، در سطح پایین می­باشد، از طرفی بین میزان برخورداری خانوارها از سرمایه اجتماعی با سطح پایگاه اقتصادی – اجتماعی آ­ن­ها در سطح معناداری (000/0) و مقدار ضریب پیرسون ، ̽ ̽ 190/0، همبستگی معنی­داری وجود دارد. یعنی هر چه بر سرمایه اجتماعی جوامع افزوده شود مدیریت سوانح طبیعی و آمادگی افراد نیز در حد مطلوب­تری خواهد بود. Manuscript profile

چکیده در هر جامعه­ای هنگام جست و جو برای راه حل توسعه پایدار، همواره حکمروایی خوب به عنوان یک ابزار حیاتی برای پیشبرد توسعه پایدار مطرح می­گردد و به صورت یک عنصر حیاتی در استراتژی­های توسعه پایدار گنجانیده شده است. در همین راستا و به منظور ایجاد بستر مناسب توسعه گردشگری به ویژه در شهرهای مقصد گردشگری، حکمروایی خوب شهری و نزدیک شدن به شاخص­های آن ضرورتی اساسی است. هدف اصلی این پژوهش نیز بررسی میزان اهمیت و عملکرد هر یک از شاخص­های حکمروایی خوب در شهر میراث جهانی یزد است. تا از این طریق از یک سو به مهم­ترین و کم اهمیت­ترین شاخص­ها پی برد و از سوی دیگر میزان عملکرد هر یک از شاخص­ها تعیین شود تا کمبودها مورد توجه قرار گیرد و برنامه­ریزی­هایی جهت ارتقاء شرایط انجام شود. پژوهش حاضر، از نظر هدف کاربردی و از نظر روش در زمره پژوهش­های توصیفی -  پیمایشی است. به منظور گردآوری داده­ها از روش کتابخانه­ای و روش­های میدانی شامل مصاحبه و پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماری کارشناسانی است که تحصیلات دانشگاهی دکتری در رشته­های مرتبط با امور شهری دارند. جهت نمونه­گیری از بین کارشناسان از روش نمونه­گیری قضاوتی که یکی از شیوه­های نمونه­گیری هدفمند است استفاده شده است. برای تحلیل داده­ها نیز از روش IPA[1] بهره گرفته شده است. یافته­های پژوهش نشان می­دهد از بعد اهمیت، مشارکت با میانگین  00/7، پاسخگویی و عدالت با میانگین 60/6 با اهمیت­ترین و شاخص­های اجماع­سازی با میانگین 80/3، شفافیت و تمرکززدایی با میانگین 00/4 کم اهمیت­ترین شاخص­ها شناخته شده­است. از طرفی از نظر میزان عملکرد شاخص اثربخشی و کارایی با میانگین 60/6 بیشترین عملکرد و مشارکت با میانگین 80/3، پاسخگویی، مسئولیت­پذیری و امنیت با میانگین 20/4 کمترین عملکرد را به خود اختصاص داده است از طرفی با توجه به نتایج آزمون t همبسته و با عنایت به اینکه مقدار Sig (سطح معناداری) در همه شاخص­ها برابر با صفر و کمتر از 05/0 است لذا تفاوت میانگین­ها در همه شاخص­ها از سطح معناداری برخوردارند و از سویی نتیجه رابطه (P-I) نیز در اکثر شاخص­ها منفی شده است که این نشان دهنده فاصله همه شاخص­ها از وضعیت ایده­ال است.  Manuscript profile