در سه دهه گذشته، روابط چین با ترکمنستان و قزاقستان بر پایه همکاری‌های راهبردی و دوجانبه توسعه یافته و چین به‌عنوان شریک اقتصادی اصلی قزاقستان، نقشی کلیدی در منطقه ایفا کرده است. این پژوهش به بررسی سناریوهای احتمالی انتقال گاز طبیعی از کشورهای آسیای مرکزی و حوزه خزر به چین با استفاده از نظریه بازی‌های همکارانه می‌پردازد. ابتدا بیان مسئله، چارچوب نظری، پیشینه و روش پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است. در مرحله دوم، ارزیابی اقتصادی زیرساخت‌های موجود و سناریوهای محتمل در ۳۰ سال آینده انجام شده است. سپس در مرحله سوم، قدرت چانه‌زنی هر کشور با استفاده از ارزش شپلی در سناریوهای مختلف محاسبه شده است. نتایج نشان می‌دهد که قزاقستان به دلیل موقعیت جغرافیایی خود، بیشترین قدرت چانه‌زنی را در میان کشورهای آسیای مرکزی داراست. همچنین، ظرفیت تولید و صادرات گاز به‌عنوان دومین عامل مهم قدرت چانه‌زنی شناسایی شده است. پژوهش نشان می‌دهد که ائتلاف بدون حضور یک کشور کلیدی امکان‌پذیر نیست و موقعیت جغرافیایی و منابع طبیعی هر دو به‌عنوان منابع قدرت ملی در ژئوپلیتیک انرژی نقش دارند. مدل تحقیق نشان می‌دهد که در صورت افزایش ظرفیت تولید و اتصال زیرساخت‌های خط لوله ایران به ترکمنستان، ایران می‌تواند نقش مهمی در تأمین گاز طبیعی چین ایفا کند. این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که اجرای همزمان تمامی پروژه‌ها به نفع قزاقستان است و بهترین سناریو برای ایران همکاری با آذربایجان است. این پژوهش به پرسش‌های مهمی درباره توزیع قدرت چانه‌زنی بین کشورها و تأثیرات اقتصادی و سیاسی سناریوهای مختلف در تجارت نفت و گاز بین آسیای میانه و چین پاسخ می‌دهد.