هدف پژوهش حاضر تبیین عناصر و متغیرهای اثرگذار سیاست خارجی عراق در قبال ایران است. در این راستا، پرسش اصلی پژوهش این است که: در پرتو تحولات سیاسی پس از صدام، مهم‌ترین عناصر و عوامل تاثیرگذار در سیاست خارجی عراق در قبال ایران از سال 2003 تا 2024 کدامند؟ روش پژوهش توصیفی-تحلیلی بوده و نتایج نشان داد که، سقوط صدام پس از حمله امریکا، زمینه به قدرت رسیدن شیعیان و کردهای مرتبط و همسو با ایران را فراهم نمود. از طرفی گروه‌های شیعی و کرد عراق به نوعی علاقه‌مند به حضور ایران در صحنه قدرت و سیاست عراق می‌باشند، تا از این طریق تعادل قدرت مرکزی که سال‌ها در اختیار سنّی‌ها بود، به نفع آنها حفظ گردد. بنابراین، ساخت جدید قدرت و سیاست در عراق، به نفع جمهوری اسلامی ایران رقم خورده است. ورود آمریکا به عراق و زمین‌گیر شدن رقیب استراتژیک ایران، سیاست خارجی عراق را به سمت ایران سوق داد و فرصت دیگری بود که در اختیار ایران قرار گرفت. کاهش نفوذ اعراب سنّی به دلیل به قدرت رسیدن شیعیان در این کشور نیز باعث شد اهمیت ایران در معادلات داخلی عراق افزایش یابد. از آنجا که احزاب دینی شیعی در عراق در رأس قدرت بوده و حکومت این کشور را تشکیل می‌دهند، لذا، نفوذ ایران در این کشور، چه از لحاظ سیاسی و چه از لحاظ نظامی در سطح بالایی قرار دارد. شبه‌نظامیان مطرح در عراق، همگی پشتیبان ایران هستند. همچنین نفوذ بالای ایران در گروه‌های مختلف سیاسی- شیعی می‌تواند به عنوان یک اهرم برقراری ثبات و امنیت مورد استفاده قرار گیرد و جمهوری اسلامی در مقاطع گوناگون به عنوان بازیگر میانجی به وساطت بین گروه‌های مختلف قومی و مذهبی ایفای نقش کرده است.