شرط ضمن عقدی که برای طرفین حقوق و تعهداتی ایجاد کند که عمل به آنها موجب ایراد خسارت به یکی از طرفین قرارداد شود، شرط غیرمنصفانه نامیده می‏شود. چنین شرطی به‏واسطه موضع ضعف و قدرت طرفین یا اصطلاحاً قدرت چانه‏زنی بیشتر یکی از طرفین به قرارداد ورود پیدا می‏کند. ایجاد چنین وضعیتی در برخی قراردادها موجب شد تا عدالت‏خواهان توجه بیشتری به شروط ضمن عقد داشته و در تکاپوی حمایت از اقشار آسیب‏پذیر به دنبال وضع قوانین عدالت محور باشند. لذا اهمیت موضوع باعث گردید تا مسئله مذکور به روش توصیفی - تحلیلی و به‏صورت تطبیقی در نظام‏های حقوقی ایران و ایالات متحده آمریکا بررسی گردد. در ابتدا، مولفه‏های شناخت شروط غیرمنصفانه مورد بررسی قرار گرفت. پس از آن، مسئله مورد مطالعه در نظام‏های حقوقی مزبور بیان شد. در انتها چنین نتیجه گرفته شد که قانونگذار ایرانی با تعدیل قانونی و قراردادی و قانونگذار آمریکایی با مفهومی به نام «دکترین نامعقول بودن»، به حمایت از طرف آسیب‏دیده از شروط غیرمنصفانه پرداخته است.