چکیده هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر بازسازی عاطفی بر طلاق عاطفی و تنظیم هیجان بین‌فردی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون_ پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه‌ی آماری پژوهش، دانشجویان متأهل دانشگاه فرهنگیان کرمان در نیمسال تحصیلی 1402-1401 بودند. تعداد 55 نفر از این جامعه براساس نمره‌ی بالا در طلاق عاطفی و نمره‌ی پایین در تنظیم هیجان‌ بین‌فردی با نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (28 نفر) و آزمایش (27 نفر) جايگماری شدند. افراد گروه آزمایش در 9 جلسه هفتگی تحت زوج‌‌درمانی بازسازی عاطفی قرار گرفتند. تحلیل داده‌‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری انجام شد. یافته‌‌ها نشان داد زوج‌‌درمانی بازسازی عاطفی، موجب کاهش طلاق عاطفی و افزایش ميزان استفاده از راهبردهای تنظیم هیجان بین‌فردی در زوجین گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در پس آزمون و آزمون پیگیری شده است (p<0.05). براساس نتایج به نظر می‌‌رسد از این رویکرد درمانی می‌‌توان در ردیف سایر مداخلات برای کاهش طلاق عاطفی و نیز تنظیم هیجان در روابط زوجی بهره گرفت. کلیدواژه‌ها: بازسازی عاطفی، تنظیم هیجان بین‌فردی، زوج‌‌درمانی، طلاق عاطفی Manuscript profile