چکیده هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه نقش ابعاد ترومای کودکی در پیش‌بینی ابعاد هوش هیجانی بود. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه آزاد واحد رودهن با رده سنی 20 سال به بالا و با عدم سابقه هرگونه اختلال عصبی یا روان‌پزشکی و آسیب مغزی اکتسابی که باعث از دست دادن هوشیاری بیش از 1 دقیقه بشود و سوء مصرف مواد در 6 ماه گذشته (براساس گزارش خود) و سابقه اختلالات عصبی (مانند صرع)، بود که در سال (1400-1401) مشغول به تحصیل بودند. 336 دانشجو از طریق نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌‌ها از پرسشنامه هوش هیجانی شات (1990) (SSEIT) و پرسشنامه ترومای کودکی برنشتاین (2003) (CTQ)، استفاده شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از روش رگرسیون چندگانه با نرم‌افزار SPSS-27 انجام شد. یافته‌ها نشان داد که سواستفاده عاطفی قوی‌ترین پیش‌بینی‌کننده مشکلات در هوش‌هیجانی دانشجویان بود. در ابعاد هوش‌هیجانی، در تنظیم هیجان، سواستفاده جنسی (24/0- β =) (001/0>P) و در ارزیابی هیجان و بهره‌برداری از هیجان نیز سواستفاده عاطفی (36/0- β =) (001/0>P) و (26/0- β =) (001/0>P) قوی‌ترین مولفه قابل پیش‌بینی بودند. درنتیجه می‌توان گفت ترومای دوران کودکی بر قابلیت‌های هوش هیجانی اثر می‌گذارند. بنابراین به درمانگران پیشنهاد می‌شود که با تقویت مهارت‌های هوش هیجانی می‌توانند نقش مهمی را در کاهش تأثیرات منفی تروماهای کودکی ایفا کنند. کلیدواژه‌ها: ترومای دوران کودکی، سواستفاده عاطفی، هوش هیجانی Manuscript profile