ریسک‌پذیری شرکت‌ها به دلیل بحران مالی جهانی در چند سال گذشته توجه عمومی،قانونگذاران و دانشگاهیان را به خود جلب کرده است. سطح ریسک‌پذیری شرکت نشان می‌دهد که آیا مدیران یک پروژه پرخطر را انتخاب می‌کنند یا خیر. سطح بالاتر ریسک‌پذیری به این معنی است که مدیران سرمایه‌گذاری‌های مخاطره‌آمیز اما افزایش‌دهنده ارزش را ترجیح می‌دهند که باعث پیشرفت فناوری تولید می‌شود. انگیزه‌هایی برای افزایش ریسک‌پذیری شرکتی با انجام سرمایه‌گذاری‌های مخاطره‌آمیز دارند، بنابراین، این مقاله باهدف بررسی این موضوع از منظر حاکمیت هیئت‌مدیره بر ویژگی‌های هیئت‌مدیره با ریسک عملیاتی و ریسک‌پذیری شرکت مورد بحث قرار می‌گیرد.روش گردآوری داده‌ها، روش اسناد کاوی و مراجعه به بانک‌های اطلاعاتی و روش تحلیل داده‌ها از نوع استنباطی می‌باشد و نرم‌افزار به‌کاررفته برای آماده‌سازی داده‌ها و تخمین الگو‌ها، ایویوز است. جهت آزمون فرضیه‌های پژوهش از الگوی داده‌های ترکیبی استفاده شد. جامعۀ آماری پژوهش، شرکت‌های پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران است که با نمونه‌گیری حذف سامانمند، تعداد 136 شرکت در بازه زمانی سال‌های 1395 الی 1401 انتخاب و بررسی شدند.یافته‌های پژوهش نشان دهنده این است که بین اندازه هیئت‌مدیره و ریسک‌پذیری شرکت رابطه وجود ندارد. همچنین بین ریسک پذیری شرکت و استقلال هیئت‌مدیره رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد و بین دوگانگی مدیرعامل و ریسک‌پذیری شرکت رابطه معکوس و معناداری وجود دارد. بین استقلال هیئت‌مدیره و ریسک عملیاتی شرکت رابطه معکوس و معناداری وجود دارد. همچنین بین اندازه هیئت‌مدیره و ریسک عملیاتی شرکت رابطه معناداری وجود ندارد. بین دوگانگی مدیرعامل و ریسک عملیاتی شرکت رابطه معناداری وجود ندارد. Manuscript profile