هدف پژوهش حاضر بررسی نقش طرحواره های ناسازگار اولیه، حمایت اجتماعی و تبعیض جنسیتی ادراک شده در پیش بینی گرایش به خودکشی در زنان با تجربه خودسوزی بود. این پژوهش به لحاظ روش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام زنان متاهل با شرایط سنی 18تا 55 سال دارای سابقه خودسوزی مراجعه‌کننده به مراکز درمانی شهردهدشت در شش ماهه دوم سال 1400 بودند که به روش نمونه‌گیری هدفمند تعداد 160 نفر انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه افکار خودکشی بک (1961)، پرسشنامه فرم کوتاه طرح‌واره یانگ(1988)، پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و همکاران (1988) و پرسشنامه رویدادهای تبعیض آمیز جنسیتی کلونوف و لندرین (1995) بود. داده‌ها با استفاده از همبستگی پیرون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین طرحواره‌های ناسازگار اولیه، تبعیض جنسیتی ادراک شده با گرایش به خودکشی رابطه مثبت و معنادار و بین حمایت اجتماعی با گرایش به خودکشی رابطه منفی و معنادار وجود دارد (p<0/01). همچنین نتایج نشان داده است طرحواره‌های ناسازگار اولیه، حمایت اجتماعی و تبعیض جنسیتی ادراک شده 59/0 گرایش به خودکشی را درزنان با تجربه خودسوزی پیش‌بینی می‌کنند.