استفاده از سیستم‌های تغذیه گیاهی، با توجه به شرایط اقلیمی مختلف و ویژگی‌های ژنوتیپی گیاهان، می‌تواند به عملکرد بهتر و افزایش کیفیت محصولات گیاهی، به‌ویژه گیاهان دارویی، کمک کند. این پژوهش با هدف ارزیابی اثرات منابع کودی (12 تیمار) بر عملکرد و اجزای عملکرد و برخی خصوصیات بیوشیمیایی دو اکوتیپ بیرجند و ثقفی زیره کوهی (Bunium persicum Bioss) در طی دو سال زراعی (1402-1401) در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان جنوبی (محمدیه)، بیرجند به¬صورت آزمایش اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. دو اکوتیپ به¬عنوان عوامل اصلی و تیمارهای کودی از ترکیب منابعNPK1 (70-60-80)، NPK2 (35-30-40)، قارچ مایکوریزا (AMF) و ورمی¬کمپوست (VC) به¬عنوان عامل فرعی مورد آزمایش قرار گرفتند. ارتفاع بوته، تعداد چترک در چتر، تعداد دانه، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، محتوای کلروفیل کل، محتوای اسانس (به روش کلونجر) و همچنین عملکرد اسانس (حاصل‌ضرب درصد اسانس در عملکرد دانه) اندازه¬گیری شدند. براساس نتایج، تیمارهای کودی به¬طور معنی¬داری بر صفات مورد مطالعه تأثیر داشتند به‌طوری که استفاده از سیستم تلفیقی (NPK1+AMF+VC) منجر به بالا رفتن میانگین اغلب صفات در هر دو سال آزمایش شد. اکوتیپ بیرجند در مقایسه با ثقفی دارای 5/40 و 0/24 درصد عملکرد دانه بالاتری به¬ترتیب در سال اول و دوم بود. در هر دو سال کاربرد تیمار NPK1+AMF+VC منجر به ایجاد بالاترین عملکرد دانه (به¬ترتیب 19/2 و 83/3 گرم در بوته) شد. بالاترین محتوای کلروفیل کل در کاربرد تیمار تلفیقی در هر دو اکوتیپ (به¬ترتیب 83/24 و 55/26 میکروگرم بر گرموزن تر) به¬دست آمد. نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد که تعداد چترک در چتر، تعداد دانه در بوته، وزن هزار دانه و کلروفیل کل از صفات اثرگذاربر محتوای اسانس بودند. درمجموع، کاربرد تلفیقی کودهای شیمیایی (NPK1)، آلی (VC) و بیولوژیک (AMF)از کارایی بالاییدر افزایش صفات کمی و کیفی گیاه زیره کوهی برخوردار بود.