هدف از پژوهش حاضر، تبیین نقش واسطه‌ای کمال‌گرایی در رابطه‌ی بین سبک‌های دلبستگی و خودشفقت‌ورزی دانشجویان بود. طرح پژوهش حاضر از نوع همبستگی بوده که در آن روابط علّی بین متغیرها در قالب مدل‌یابی معادلات ساختاری مورد مطالعه قرار گرفت. جامعه‌ی آماری پژوهش حاضر، شامل تمامی دانشجویان دختر و پسر مقطع کارشناسی دانشگاه شیراز در سال تحصیلی 98-97 بود که از این بین 295 دانشجو (162دختر (%9/54) و 133 پسر(%1/45)) با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند‌مرحله‌ای تصادفی انتخاب شدند و مقیاس بازبینی‌شده‌ی سبک دلبستگی بزرگسال (کولینز و رید، 1990)، خودشفقت‌ورزی- فرم کوتاه (رائس، نف و ون گوچت، 2010) و کمال-گرایی (هیل و همکاران، 2004) را تکمیل کردند. نتایج معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزار Amos، حاکی از برازش خوب مدل نهایی با داده‌های پژوهش بود. نتایج بررسی مدل معادلات ساختاری نشان داد که سبک دلبستگی اجتنابی، اثر مستقیم بر خود‌شفقت‌ورزی دارد. هم‌چنین، سبک‌های دلبستگی، کمال‌گرایی سازگار و ناسازگار را تحت تاثیر قرار دادند. علاوه بر این، نقش واسطه‌ای کمال‌گرایی سازگار و ناسازگار در رابطه‌ی بین سبک‌های دلبستگی و خودشفقت‌ورزی مورد تایید قرار گرفت. در مجموع، نتایج این پژوهش نشانگر نقش تعیین‌کننده‌ی سبک‌های دلبستگی و کمال‌گرایی در خودشفقت‌ورزی دانشجویان است. Manuscript profile