این تحقیق به منظورشناسایی عوامل تأثیرگذار بر برنامه­های توسعۀ آموزش­کارآفرینی در نظام آموزش­عالی کشورمان انجام شد. روش تحقیق از نظر شیوه گردآوری اطلاعات توصیفی- پیمایشی و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری پژوهش، مدیران دانشگاه­های دولتی شهر تهران بوده که 386 نفر به روش نمونه­گیری سرشماری برای مطالعه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده­ها مصاحبه و تحلیل محتوا در کنار پرسشنامه محقق­ساخته است که روایی آن با مطالعۀ منابع و اخذ نظرات استادان با تجربه و صاحب­نظر در زمینه آموزش­کارآفرینی به دست آمد و برای محاسبه پایایی، از آزمون آلفای کرانباخ استفاده که میزان عامل سیاستگذاری 87/0a= و عامل حوزه قلمرو آموزش 84/0a= ارزیابی شد. برای تحلیل داده­ها، از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد سیاست­ها و حوزه قلمرو آموزش بر برنامه­های توسعۀ آموزش­کارآفرینی تأثیر دارد. و بین مؤلفه‌های آموزشی تدوین سیاست، اجرا و ارزیابی سیاست، طراحی، اجرای، محتوای و ارزشیابی دوره در برنامه­های توسعۀ آموزش­کارآفرینی در نظام آموزش­عالی ایران رابطه­ی ­مستقیم و مثبت به دست آمد. هم­چنین یافته­ها بیانگر آن است که شاخص‌های برازندگی اولیه در تأیید الگوی سیاست­گذاری و مؤلفه‌های آموزشی اثر گذار بر برنامه­های توسعۀ  آموزش­کارآفرینی دانشگاهی تناسب داشتن الگو را تأیید می­کند. Manuscript profile