چکیده
هدف: مقاله پیش­رو بر آن است تا با رویکردی توصیفی ـ تحلیلی و با استفاده از داده‌های خام و دو درصد سرشماری سال 1395، وضعیت جمعیتی، اجتماعی و اقتصادی خانوارهای زن‌سرپرست در ایران را مورد بررسی قرار دهد.
روش­: این پژوهش ازلحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش بررسی، توصیفی _­ تحلیلی است که در آن به تجزیه‌ و تحلیل داده‌ها به‌صورت مقطعی پرداخته شده است. منابع داده‌ها شامل داده­های خام دو درصد سرشماری سال 1395 است که توسط مرکز آمار ایران گردآوری‌شده. آزمون‌های مجذور خی­دو در مورد ارتباط متغیرها با جنسیت سرپرست خانوار انجام شد. درنهایت، داده­ها با استفاده از مدل رگرسیونی لوجیت تحلیل شدند.
یافته­ها: نتایج نشان داد که نسبت زنان سرپرست خانوار در کشور طی دو دهه اخیر افزایش 3/4 درصدی داشته است. استان‌های سیستان بلوچستان و کردستان به ترتیب بیشترین و کمترین درصد زنان سرپرست خانوار را دارند. این افزایش برای خانوارهای تک‌نفره زن‌سرپرست نیز بوده است. بیشترین درصد این خانوار در استان­ خراسان جنوبی و کمترین آن در استان کهگیلویه و بویراحمد بوده‌اند. بیش از 27 درصد خانوارهای زن‌سرپرست، هیچ فرد باسوادی در خانوار خود نداشته­اند. همچنین86 درصد زنان ‌سرپرست بیکار و 14 درصد آن‌ها شاغل بودند که در مقایسه با مردان سرپرست خانوار، شکاف گسترده‌ای بین این دودسته از خانوارها وجود دارد. Manuscript profile