امروزه شیوه درست مدیریت و تفکر راهبردی یکی از مهم‌ترین گام‌هایی است که سازمان‌ها برای جلوگیری از کاهش رشد و توسعه خود، باید در راس امور قرار دهند. بنابراین برای رهبرانی که می‌خواهند آینده خود و محیط‌شان را تغییر دهند، تسلط بر تفکر راهبردی بسیار مهم است. از این‌رو، هدف پژوهش حاضر تببین مدل چندسطحی تفکر راهبردی است. تحقیق حاضر از حیث هدف توسعه‌ای و از حیث نحوه گردآوری داده‌ها از نوع تحقیقات توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش حاضر کارشناسان تیم برنامه‌ریزی راهبردی منتخبی از شرکت‌های تولیدی استان خوزستان می‌باشد. تیم‌های شرکت‌کننده در این پژوهش 18 تیم می‌باشند که 130 نفر با روش نمونه‌گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شده‌اند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه استفاده شده است که روایی و پایایی آن مورد تأیید قرار گرفت. بعد از تأیید نرمال بودن داده‌ها از تکنیک مدل‌یابی معادلات ساختاری PLS برای بررسی فرضیات در سطح فردی و گروهی و از تکنیک HLM برای تحلیل میان سطحی فرضیات استفاده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که متغیرهای سطح فردی، تحمل ریسک، تحمل ابهام و فرصت طلبی بر تفکر راهبردی فردی تأثیر مثبت و معناداری دارند. همچنین متغیرهای سطح گروهی، تنوع کار و تعارض وظیفه بر تفکر راهبردی (فردی و گروهی) تأثیر مثبت و معناداری دارند و تعارض رابطه بر تفکر راهبردی (فردی و گروهی) تأثیر منفی و معنی‌داری دارد. تفکر راهبردی گروهی بر تفکر راهبردی فردی تأثیر مثبت و معنی‌داری دارد. همچنین نتایج نشان داد که تفکر راهبردی (فردی و گروهی) بر هوش سازمانی تأثیر مثبت و معنی‌داری دارد. Manuscript profile