در راستای پررنگ‎تر شدن نقش مردان در برنامه‎‌های تنظیم خانواده، استفاده از روش‎‌های جلوگیری از بارداری با قابلیت برگشت¬پذیری و عدم عوارض جانبی بر واکنش‎‌های متابولیکی وابسته به آندروژن بسیار حائز اهمیت می¬باشد. بیشتر روش‌های موجود برای پیشگیری از باروری متمرکز بر زنان بوده و پژوهش در مورد روش‌های پیشگیری به وسیله مردان از اهمیت بالایی برخوردار است. کانال‌های کلسیمی در عملکرد درست اسپرم شرکت دارند و مسدود کردن این کانال‌ها بر قدرت باروری مردان و ریتم ضربان قلب تأثیر دارد. لذا با تلاش بر حذف نقش مضرات مسدود ‌کننده‌های این کانال‌ها بر چرخه ضربان قلب و حفظ نقش ضد باروری، طراحی داروی ضد توان باروری مردان با تأثیری بازگشت‌پذیر بررسی شد. هدف از این مطالعه تأثیر دو داروی پروپیلن گلایکول و استر بنزیل بر شاخص‎‌های بافتی لوله‌های منی‎ساز است. مطالعه حاضر بر روی 33 سر موش‎ نژاد Sprague-Dawley حداقل 100 روزه و در محدوده وزنی 250-300 گرم انجام شد که به یک گروه سیزده تایی و دو گروه ده تایی تقسیم شدند. گروه اول استربنزیل و گروه دوم و سوم پروپیلن گلایکول و نرمال سالین روزانه 15 میلی‎گرم بر کیلوگرم داروی مورد نظر را به مدت 60 روز و به صورت تزریق زیر جلدی دریافت کردند. سپس نمونه‎‌های حاصل از فیکساتیو بیضه به روش هماتوکسیلین-ائوزین رنگ‌آمیزی و شاخص‎‌های بافتی لوله‌های منی‎ساز با استفاده از استریومتری و مورفومتری اندازه¬گیری و بررسی شدند. کاهش قطر و محیط لوله‌های منی‎ساز در گروه استربنزیل نسبت به دو گروه دیگر اختلاف معناداری را نشان داد، در حالی که تعداد لوله‌های ‎منی¬ساز بین سه گروه مورد مطالعه هیچگونه اختلاف معناداری نداشت. به طور کلی داروی استر بنزیل بر شاخص‎‌های لوله‌های منی‎ساز مؤثرتر بود. احتمالاً با حذف اثرات قلبی عروقی و حفظ خواص ضدبارداری، ‎بتوان از آن به عنوان یک ترکیب راهنما استفاده کرد. Manuscript profile