تغییر ساختار عضله اسکلتی به‌عنوان یکی از تغییرات اصلی عضله درنتیجه تمرینات ورزشی شناخته‌شده است؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی پاسخ پروتئین‌های mTOR،AKT و ژن مرتبط با اتوفاژی-1 به تمرینات مقاومتی اکسنتریک و کانسنتریک مجزا در افراد سالم بود. 10 مرد سالم به‌صورت تصادفی در دو گروه‌ (5 نفر در گروه کانسنتریک و 5 نفر در گروه اکسنتریک) تقسیم شدند. انقباض آیزوکینتیک شامل اکسنتریک و کانسنتریک اکستنشن زانو با حداکثر قدرت و سرعت بود. به منظور همسان‌سازی بارکاری در هر دو پروتکل یکسان در نظر گرفته شد و سرعت رفت‌وبرگشت 60 درجه بر ثانیه بود. انقباض‌ها شامل 12 ست 10 تکراری برای پای راست، زمان استراحت بین هر ست 30 ثانیه در نظر گرفته شد. در ابتدا و انتهای مطالعه بایوپسی انجام شد. بایوپسی در دو جهت دیستال و پروگزیمال عضله پهن جانبی انجام شد. برای بررسی بیان پروتئین‌های mTOR و AKT و ژن مرتبط با اتوفاژی-1 در هر گروه بررسی بافت ها با تکنیک ایمونوسیتوشیمی استفاده شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده های از روش آماری تی وابسته و آزمون کوواریانس استفاده شد. برای تحلیل داده ها از نرم‌افزار SPSS21 و برای رسم نمودارها از نرم‌افزار Exell 2013 استفاده شد. نتایج نشان داد، تغییرات درون‌گروهی پروتئین‌های mTOR و AKT، در گروه اکسنتریک و کانسنتریک معنادار بود (05/0p ≤ ). بااینحال تغییرات بین گروهی پروتئین‌های mTOR و AKT نشان‌دهنده عدم تفاوت بین دو گروه بود. همچنین نتایج نشان داد یک جلسه فعالیت اکسنتریک به‌طور معناداری مقادیر Atg-1 را کاهش داد (05/0p ≤ ). علاوه براین تغییرات بین گروهی در مقادیر پس‌آزمون بین دو گروه اکسنتریک و کانسنتریک معنادار بود (05/0p ≤). مطالعه حاضر نشان داد یک جلسه فعالیت اکسنتریک و کانسنتریک منجر به تغییر فاکتورهای درگیر در، هایپرتروفی و اتوفاژی عضلات اسکلتی می‌شود. علاوه براین، این تغییرات در انقباض اکسنتریک بیش از کانسنتریک است. Manuscript profile