دانشجویان از گروه‌های اجتماعی مهم و مؤثر جامعه می‌باشند، که توجه به خودکارآمدی آنان بسیار اهمیت دارد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین برازش مدل پیش‌بینی کیفیت زندگی دانشجویان بر اساس هوش هیجانی و عزت نفس با نقش واسطه‌ای خودکارآمدی بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نوع توصیفی-همبستگی با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی قم به تعداد 1128 نفر بود که بر اساس روش کلاین و بر اساس روش نمونه‌گیری هدفمند 289 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل، پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (1996)، پرسشنامه هوش هیجانی سیبریا شرینگ (1998)، پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ (1965) و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر (1982) بود. نتایج نشان داد کیفیت زندگی دانشجویان با هوش هیجانی، عزت نفس و خودکار آمدی در سطح 01/0 رابطه معنی داری دارد و همچنین بین هوش هیجانی و عزت نفس رابطه معنا داری وجود دارد و با استفاده از رگرسیون خطی چندگانه مشخص شد 5/16 درصد از تغییرات متغیر کيفيت زندگی به وسیله متغیرهای پیش بین هوش هيجاني و عزت نفس تعیین می‌شود. می‌توان نتیجه گرفت با ارتقا سطوح هوش هیجانی، عزت نفس و خوکارآمدی، ابعاد کیفیت زندگی را در دانشجویان افزایش داد. نتیجه پژوهش حاضر می‌تواند مورد استفاده سازمان‌ها و ارگان‌ها جهت افزایش کیفیت زندگی دانشجویان مورد استفاده قرار بگیرد. Manuscript profile