این پژوهش با هدف شناسایی سبک‌های حل تعارض، ابرازوجود و دلبستگی در زنان با تجربه طلاق عاطفی و زنان عادی (بدون تجربه طلاق عاطفی) انجام شد. این پژوهش از نوع علی مقایسه‌ای بود و از میان زنان متاهل ساکن شهر تهران تعداد 376 نفر به شیوه نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی که حداقل 5 سال از ازدواج شان گذشته بود انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان پرسشنامه‌های مورد نظر را تکمیل کردند. به منظور توصیف داده‌ها، نخست میانگین و انحراف استاندارد نمره‎های آزمودنی‌ها در سبک‌های حل تعارض (یکپارچه، ملزم شده، مسلط، اجتنابی و مصالحه)، سبک‌های دلبستگی (اضطرابی و اجتنابی) و ابراز وجود در دو گروه زنان دارای تجربه طلاق عاطفی و عادی (بدون تجربه طلاق عاطفی) ارائه شده است. یافته‌ها نشان داد بین دو گروه زنان با تجربه طلاق عاطفی و عادی در ابراز وجود سبک‌های حل تعارض و دلبستگی تفاوت آماری معنادار وجود دارد. به این معنی که زنانی که طلاق عاطفی را تجربه کرده بودند به‌ طور معناداری دارای ابراز وجود پایین‌تر نسبت به زنان عادی بودند و بیشتر از سبک‌های حل تعارض اجتنابی و مسلط استفاده می‌کنند. در حالی‌که زنان عادی و بدون تجربه طلاق عاطفی به صورت معناداری نسبت به زنان با تجربه طلاق عاطفی بیشتر از سبک‌های حل تعارض یکپارچه و مصالحه استفاده می‌کنند. هم چنین یافته‌ها بیانگر این است که زنانی که طلاق عاطفی را تجربه کرده‌اند به‌طور معناداری از سبک‌دلبستگی اجتنابی بالاتری نسبت به زنان عادی برخوردار هستند در حالی‌که زنان عادی به صورت معناداری نسبت به زنان با تجربه طلاق عاطفی سبک دلبستگی اضطرابی بالاتری داشتند. Manuscript profile