امروزه شاهد جدایی کریمه از اوکراین و اوستیای جنوبی از گرجستان با راهبری روسیه بودیم. این مقاله پاسخی به این سوال است که راهبرد روسیه درقبال این دو پدیده جدایی طلبی از چه وجوه مشترک و متمایزی برخوردار است؟ در پاسخ می توان چنین فرضیه ای را مطرح نمود که وجه اشتراک در هردو بحران مداخله نظامی روسیه است. روسیه درقبال جدایی اوستیای جنوبی از راهبرد دخالت نظامی مستقیم بدون الحاق سرزمین را دنبال کرده، ودرقبال شبه جزیره کریمه و اوکراین راهبرد انجام رفراندوم برای جدایی و سپس الحاق سرزمین شبه جزیره کریمه به روسیه را برای ایجاد مشروعیت اتخاذ کرده است. بااستفاده از چارچوب نظری مکتب کپنهاگ دلایل وپیامدهای جدایی اوستیای جنوبی از گرجستان همچنین جدائی شبه جزیره کریمه از اوکراین را مقایسه نموده و دلایل راهبرد روسیه دربرابر این جدایی ها را تبیین نماید. نتایج نشان می دهد که مشابهت و افتراق دو جدایی طلبی، شامل تنوع جمعیتی و قومیتی وادعای دفاع روسیه از روس تباران سرزمین های مجاور به عنوان وجوه مشترک و الحاق سرزمینی به روسیه درخصوص شبه جزیره کریمه و عدم الحاق سرزمین اوستیای جنوبی به روسیه به عنوان وجوه افتراق دو جدایی طلبی می باشد. چنین می توان نتیجه گرفت که با توجه به احساس خطر روسیه از نزدیک شدن ناتو به مرزهای سرزمینی اش و پیوستن کشورهایی که حیاط خلوت روسیه به حساب می آیند، باعث گردید روسیه درچارچوب رقابت با آمریکا وارد جنگ سرد جدیدی با غرب گردد و گرجستان و اوکراین زمین بازی این جنگ نوین باشند.