مسئله توحید و شرک جزو مهمّ‌ترین و دقیق‌ترین امور از دیدگاه تمام ادیان توحیدی است و مهمّ‌ترین مسئله و اوّلین کلمة تبلیغ همة انبیا، ترویج توحید و مبارزه با شرک است. شرک به معنای اعم، همتا قرار دادن برای خداست. قرآن کریم به شدّت به مذمّت شرک پرداخته است. با توجّه به روایات مفهوم شرک بر مصادیق گوناگونی؛ همانند پرستش بت‌ها، استعانت از غیر خدا، تعلّق قلب به غیر خدا، انجام گناهان کبیره و مخصوصاً ریا اطلاق شده است. این اطلاق به مصادیق گوناگون با توجّه به شدّت و ضعف قبحی که در این اعمال وجود دارد حاکی از مشکّک بودن مفهوم شرک است. با توجه به همین ویژگی است که شرک به دو قسم جلی و خفی تقسیم می‌شود. در این مقاله با بیان اقسام شرک در ذات، صفات، ربوبیّت و عبادت، اندراج هر یک از آنها مورد بررسی قرار گرفته و نتیجه‌ای که از این بیان بدست آمده این است که شرک در ذات و صفات به طور حتم شرک جلی است. ولی شرک در صفات و عبادت با توجّه به مناطی که در آن‌ها مدّ نظر قرار می‌گیرد گاهی عنوان شرک جلی و گاه عنوان شرک خفی خواهد داشت. تمرکز مدیریت های فرهنگی بر ظرافت مبحث بسیار مهم شرک و ابعاد خفی آن، می تواند در توحیدی تر و متعالی تر شدن فضاها و برنامه های فرهنگی موثر باشد. Manuscript profile