مطالعه حاضر با هدف بررسی مشکلات اسکلتی- عضلانی زنان و ارتباط آن با فرسودگی‌شغلی در جامعه زنان کارمند انجام گرفت. روش مطالعه کاربردی از نوع علی – مقایسه ای یا پس رویدادی می باشد. جامعۀ آماری را زنان شاغل در آموزش و پرورش استان کرمانشاه به تعداد118 نفر تشکیل دادند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه استاندارد اختلالات اسکلتی- عضلانی نوردیک(1987) و پرسشنامه استاندارد فرسودگی شغلی مزلاچ(1981) بود. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، لجستیک، آزمون کای دو به دست آمد. یافته ها نشان داد که رابطه بین فرسودگی شغلی و شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی در ناحیه ی گردن، پشت، باسن یا ران، شانه، آرنج و مچ دست معنادار است (۰۵/۰>P). بین فرسودگی شغلی کارکنان زن آموزش و پرورش و سایر نقاط اسکلتی- عضلانی مورد بررسی بدن (کمر و زانو) رابطه معناداری وجود نداشت (۰۵/۰< p).بین سن کارکنان و اختلالات اسکلتی – عضلانی در نواحی گردن، پشت، ران، زانو، شانه، آرنج، کمر و مچ دست ارتباط آماری معنی داری وجود دارد(۰۵/۰>P).بین سابقه شغلی کارکنان و اختلالات اسکلتی – عضلانی در نواحی گردن، پشت، ران، زانو، شانه، آرنج، کمر و مچ دست ارتباط آماری معنی داری وجود ندارد (۰۵/۰< p). بین میزان تحصیلات کارکنان و اختلالات اسکلتی – عضلانی در نواحی گردن، پشت، ران، زانو، شانه، آرنج، کمر و مچ دست ارتباط آماری معنی داری وجود ندارد (۰۵/۰< p). Manuscript profile