از دیرباز مقوله تقیه در مباحث فقهی و قواعد فقهی مورد بحث و بررسی فقهای متقدم و متأخر قرار گرفته و با مداقّه در ابعاد مختلف آن، وجوه متنوعی از این مفهوم تبیین شده است. تقیه به عنوان راهکاری عقلانی و مستند به کتاب و سنت و ابزاری حفاظتی در مواجهه با تهدیدها و خطرات مخالفین، همواره مورد استفاده و التزام واقع شده است. از آنجایی که تقیه عمدتاً به شکل عمل نمود پیدا می کند، قابلیت اتصاف به هر پنج قسم احکام تکلیفی را داراست؛ تقیه واجب که یکی از مهمترین اقسام آن محسوب می شود، در سه بخش تقیه برای حفظ مذهب، تقیه مداراتی و تقیه در امور ضروری قابل تحدید و ترسیم می باشد. این نوشتار درصدد تبیین ادله نقلی وجوب تقیه در مواضع مذکور می باشد که روایات وارده در هر سه موضع، دلالت بر وجوب تقیه داشته و الزام به التزام عملی به تقیه از آنها مستفاد است. Manuscript profile