به منظور مقایسه ویژگی‌های کمی و کیفی دو رقم پابلند برنج تحت سیستم‌های مختلف کاشت، آزمایشی به صورت کرت‌های‌ خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه‌ای واقع در شهرستان نکا در سال 1400 اجرا شد. دو رقم کم محصول سنگ طارم و طارم هاشمی به عنوان عامل اصلی و سیستم‌های کاشت رایج منطقه (سنتی)، بهبودیافته و سیستم کاشت فشرده برنج به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد که رقم طارم هاشمی (3371 کیلوگرم در هکتار) و سنگ طارم (3448 کیلوگرم در هکتار) از نظر عملکرد دانه تولیدی در یک گروه آماری قرار گرفتند ولی غلظت نیتروژن در دانه برنج رقم طارم هاشمی (1/49 درصد) به طور معنی‌داری بالاتر از رقم سنگ طارم (1/39 درصد) بود. گیاهان کشت شده در سیستم کاشت فشرده برنج با میانگین 3736 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را تولید نمودند که در مقایسه با سیستمهای کاشت سنتی و بهبودیافته به‌ترتیب حدود 14/9و 11/3 درصد افزایش عملکرد نشان دادند. استفاده از سیستم کاشت فشرده منجر به تولید بیشترین غلظت نیتروژن در دانه (1/63 درصد) و بکارگیری از نظام کاشت بهبودیافته موجب تجمع بیشترین غلظت فسفر (0/15 درصد) و پتاسیم (0/47 درصد) در دانه برنج گردید. بنابراین، با توجه به نتایج پژوهش حاضر، استفاده از سیستم کاشت فشرده برنج موجب افزایش کمی و کیفی و تولید پایدار برنج میگردد. Manuscript profile